راهنمای جامع روش های تست نفوذ برای برنامه های کاربردی وب

در این مقاله از سری مقالات آموزش هک سعی داریم به بحث تست نفوذ وب بپردازیم. برنامه های کاربردی وب بخش جدایی ناپذیری از اکثر عملیات های تجاری هستند که مسئول ذخیره سازی، پردازش و انتقال داده ها می باشند. با این حال، این سیستم ها گاهی در معرض آسیب پذیری ها و خطرات امنیتی برنامه های کاربردی وب قرار می گیرند. آن ها توجه هکرهای مخربی را جلب می کنند که از روندهای امنیتی این برنامه ها برای منافع شخصی خود سوءاستفاده می کنند و در نتیجه نگرانی های عمده ای را در مورد برنامه های کاربردی وب ایجاد می نمایند.

برای رسیدگی به این نگرانی فزاینده، باید یک تست نفوذ کامل روی برنامه های کاربردی وب انجام شود تا به صورت پیشگیرانه مسائل امنیتی شبکه در آن ها ارزیابی و شناسایی گردد. تست نفوذ یک وب سایت راه مؤثری برای شناسایی شکاف های امنیتی است تا بتوان فوراً به آن ها رسیدگی کرد. در این مقاله، ما بررسی خواهیم کرد که تست نفوذ چیست و چگونه می توان از آن برای محافظت از برنامه های کاربردی وب در برابر تهدیدهای امنیتی شبکه فعلی و آینده استفاده کرد.

تست نفوذ برنامه کاربردی وب چیست؟

تست نفوذ برنامه های کاربردی وب تکنیکی است که با هدف ارزیابی و جمع آوری اطلاعات در مورد آسیب پذیری ها و نقص های احتمالی امنیت سایبری در سیستم برنامه کاربردی وب انجام می شود. این روش اطلاعات دقیقی درباره چگونگی تأثیر این مشکلات امنیت شبکه بر برنامه کاربردی وب و عملیات تجاری فراهم می آورد.

تست نفوذ یک وب سایت شامل شبیه سازی حملات امنیت شبکه بر روی برنامه است تا دیدگاهی از منظر یک مهاجم به دست آید. این کار می تواند با استفاده از تکنیک هایی مانند تزریق SQL و سایر روش ها انجام شود که مراحلی مانند تعیین محدوده، شناسایی، جمع آوری اطلاعات، کشف آسیب پذیری های امنیتی برنامه کاربردی وب، سوءاستفاده ها در امنیت سایبری، و تهیه گزارش ها را شامل می شود.

تست نفوذ برای وب سایت ها می تواند به صورت دستی یا خودکار انجام شود تا به شما در یافتن نقاط ضعف در روندهای امنیت برنامه کمک کند، به طوری که منطق، کدنویسی و پیکربندی های امنیتی قابل تنظیم برای کاهش چنین مشکلات امنیت شبکه باشند.

چرا کسب وکارها به تست نفوذ نیاز دارند؟

راهنمایی برای تست نفوذ برنامه کاربردی وب Esm W400

با توجه به چشم انداز در حال تحول تهدیدها و نرخ فزاینده جرایم سایبری، انجام تست نفوذ روی وب سایت ها برای در نظر گرفتن تمام آسیب پذیری های امنیتی برنامه های کاربردی وب که می توانند داده های شما را به خطر بیندازند، ضروری است. سازمان ها باید تست نفوذ وب سایت را به عنوان بخشی از چرخه عمر توسعه نرم افزار (SDLC) در نظر بگیرند تا بهترین روش ها را برای مقابله با آسیب پذیری های مختلف امنیتی برنامه های کاربردی وب به کار گیرند. در اینجا دلایلی ذکر شده اند که چرا ما معتقدیم تست های نفوذ برای کسب وکارها اهمیت دارند:

• تست نفوذ راهی مؤثر برای شناسایی آسیب پذیری های ناشناخته امنیت سایبری است.
• این تست به اعتبارسنجی اثربخشی کلی اقدامات امنیتی پیاده سازی شده کمک می کند.
• تست نفوذ از دیدگاه امنیت برنامه های کاربردی وب برای تقویت دیوار آتش برنامه کاربردی (WAF) ضروری است.
• تست های نفوذ به کسب وکارها کمک می کنند تا منابع لازم برای کاهش مشکلات امنیت شبکه را شناسایی و اولویت بندی کنند.
• این تست به کاربران کمک می کند تا آسیب پذیرترین مسیر برای حملات در امنیت شبکه و تأثیر احتمالی آن ها را کشف کنند.
• تست نفوذ به شناسایی نقص ها و حفره های امنیتی کمک می کند که می توانند منجر به نشت داده های حساس و/یا نقض امنیت فضای ابری شوند.

چرا برنامه کاربردی وب به تست نفوذ نیاز دارد؟

هدف اصلی از انجام تست نفوذ، شناسایی آسیب پذیری های شناخته شده و ناشناخته امنیت سایبری و اجرای اقداماتی برای کاهش آن هاست. این ارزیابی به شما کمک می کند تا نقص ها را در سیستم های برنامه کاربردی وب، و همچنین میزان اثربخشی اقدامات، سیاست ها و رویه های امنیتی پیاده سازی شده شناسایی کنید.

دلیل ارزشمند بودن تست نفوذ وب سایت این است که مشکلات امنیت شبکه را می توان پیش از وقوع شناسایی و برطرف کرد. در ادامه، سه مؤلفه اصلی که هنگام تست نفوذ وب سایت ارزیابی می شوند آورده شده اند:

ارزیابی افراد

تست های نفوذ ارزیابی می کنند که کارکنان تا چه اندازه از تهدیدهای فعلی امنیت شبکه آگاه هستند و آیا آمادگی مقابله با خطرات و نقض های احتمالی امنیت فضای ابری را دارند یا نه. این تست همچنین کمک می کند تا مشخص شود آیا کارکنان نیاز به برنامه های آموزشی پیشرفته در زمینه امنیت سایبری و تکنیک های مربوطه دارند یا خیر. این امر می تواند به کارکنان کمک کند تا از داده های حساس در برابر آسیب پذیری های امنیت سایبری محافظت کنند.

ارزیابی فرآیندها

تست نفوذ یک وب سایت همچنین تعیین می کند که آیا فرآیندهای اجراشده مؤثر هستند و با برنامه های امنیت سایبری هماهنگ می باشند یا خیر. بررسی این که آیا فرآیندها بر اساس سیاست های تعیین شده و یکپارچه سازی با کارکنان تنظیم شده اند یا نه، اهمیت دارد. تست نفوذ به شناسایی حفره ها در فرآیندها کمک می کند و زمینه رفع این مشکلات امنیت شبکه در بستر فرآیند را فراهم می آورد.

ارزیابی سیاست ها

سیاست امنیتی پایه و اساس عملیات و فرآیندهای هر کسب وکار را تشکیل می دهد و همچنین زیربنای هر برنامه امنیت سایبری محسوب می شود. بنابراین، تست نفوذ برای وب سایت ها ممکن است شکاف هایی را در سیاست ها شناسایی کند و باعث اضافه شدن یا اجرای سیاست های جدید شود.

برای مثال، برخی شرکت ها ممکن است با اجرای سیاست های امنیتی خاص، تمرکز خود را بر جلوگیری از تهدیدات امنیت شبکه بگذارند. اما ممکن است فاقد سیاست های مشخص برای مقابله با رخدادهای نفوذ یا حملات در امنیت شبکه باشند.

در طول فرآیند تست نفوذ، این نوع شکاف ها در سیاست ها برجسته می شوند و کسب وکارها باید سیاست هایی را پیاده سازی کنند که تمرکز آن ها بر پاسخ گویی به حملات باشد.

تست همچنین مشخص می کند که آیا کارکنان بخش امنیت توانایی لازم برای واکنش به موقعیت ها و جلوگیری از خسارت های جدی را دارند یا خیر.

اولویت بندی منابع

با آشکار کردن مشکلات و آسیب پذیری های امنیت شبکه در برنامه های کاربردی وب، گزارش های تست نفوذ می توانند در تصمیم گیری برای اولویت بندی منابع جهت رفع فوری شکاف هایی که نیاز به توجه فوری دارند، کمک کنند. این اطلاعات به عنوان راهنمایی برای توسعه دهندگان و برنامه نویسان عمل می کند تا با نوشتن کدهای قوی و ایجاد وب سایت های ایمن، آسیب پذیری های امنیتی برنامه های کاربردی وب را برطرف نمایند.

اکنون که با اهمیت تست نفوذ برنامه های کاربردی وب آشنا شدیم، بیایید با تهدیدات مختلف امنیت شبکه که باید در برابر آن ها دفاع کرد نیز آشنا شویم.

انواع آسیب پذیری های برنامه کاربردی وب

پیشرفت فناوری و چشم انداز در حال تحول تهدیدات منجر به کشف انواع جدیدی از آسیب پذیری های امنیتی در برنامه های کاربردی وب شده اند.

پروژه OWASP (پروژه امنیت برنامه های کاربردی وب باز) یک جامعه آزاد از متخصصان فناوری اطلاعات است که هدف آن برجسته سازی مشکلات امنیت شبکه برای امن تر کردن وب برای کاربران و دیگر موجودیت ها می باشد. در ادامه برخی از رایج ترین تهدیدات برنامه های کاربردی وب که در جامعه OWASP فهرست شده اند، آورده شده است:

تزریق (Injection)

تزریق یکی از نقص های امنیتی برنامه کاربردی وب است که انواع مختلفی از حملات امنیت شبکه را ممکن می سازد. عاملان مخرب با وارد کردن اطلاعات مخرب خاصی به یک برنامه کاربردی وب، حمله ای را ترتیب می دهند تا به داده های حساس دسترسی پیدا کنند، که باعث تغییر در سیستم، اجرای دستورات، و به خطر افتادن داده ها و خدمات برنامه کاربردی وب می شود.

با سوءاستفاده از چنین نقص هایی، مهاجمان ممکن است داده ها را حذف، تغییر یا خراب کنند و حملات انکار سرویس (DoS) ایجاد کنند که می توانند بر کسب وکار شما تأثیر بگذارند.

احراز هویت ناقص (Broken Authentication)

احراز هویت ناقص به مجرمان سایبری این امکان را می دهد تا از طریق سوءاستفاده از آسیب پذیری های امنیت سایبری، حملاتی را علیه کاربران ترتیب دهند. یک عامل تهدید (هکر) به اطلاعاتی مانند رمزهای عبور و کلیدهای دسترسی دست پیدا می کند که منجر به به خطر افتادن هویت کاربر می شود. هکر با جعل هویت یک کاربر قانونی، دسترسی غیرمجاز به سیستم ها، شبکه ها و برنامه های کاربردی به دست می آورد. این مسئله می تواند ناشی از آسیب پذیری هایی مانند مدیریت ضعیف هویت و دسترسی، نظارت ضعیف بر نشست ها (Sessions)، و مدیریت نامناسب اطلاعات ورود باشد.

افشای داده های حساس (Sensitive Data Exposure)

هرگونه داده حساس و مهم که باید در برابر دسترسی غیرمجاز محافظت شود، ممکن است در حملات افشای داده های حساس در امنیت شبکه فاش شود. این آسیب پذیری های امنیتی برنامه های کاربردی وب می توانند شرکت ها را در معرض سطح بالایی از ریسک قرار دهند.

رایج ترین نوع حمله افشای داده حساس، فقدان پروتکل Secure Sockets Layer (SSL) است که برای احراز هویت و رمزگذاری داده ها استفاده می شود. سایر عوامل شامل پیکربندی نادرست محل های ذخیره سازی ابری، ارسال داده ها به صورت متن واضح (clear text)، استفاده از الگوریتم های رمزنگاری ضعیف یا قدیمی و کلیدهای رمزنگاری آسیب پذیر می باشند.

این تهدید امنیت شبکه با نشت داده ها یا حملات سرقت اطلاعات تفاوت دارد، زیرا در افشای داده حساس، اطلاعات معمولاً به طور ناخواسته در معرض دید عموم قرار می گیرند، بدون اینکه لزوماً توسط مهاجمان دزدیده شوند.

کنترل دسترسی ناقص (Broken Access Control)

کنترل های دسترسی برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز و جلوگیری از نشت داده ها در سیستم ها و برنامه ها حیاتی هستند. برای اطمینان از حداکثر امنیت، باید کنترل های مدیریت هویت و دسترسی (IAM) و مدیریت دسترسی ممتاز (PAM) به درستی اجرا شوند.

با این حال، کنترل های دسترسی ناقص می توانند این اقدامات را تضعیف کنند. این آسیب پذیری های برنامه های کاربردی وب به مهاجمان اجازه می دهند به داده ها و منابع حساس دسترسی غیرمجاز پیدا کنند.

نتیجه می تواند خطر بالای دستکاری داده، تغییر، تخریب یا سرقت اطلاعات باشد. مهاجمان می توانند از این ضعف ها برای اجرای حملات خود سوءاستفاده کرده و عملیات تجاری را تحت تأثیر قرار دهند.

پیکربندی نادرست امنیتی (Security Misconfiguration)

پیکربندی نادرست امنیتی یک آسیب پذیری است که در آن کنترل های امنیتی برنامه های کاربردی وب به درستی پیکربندی نشده اند یا با وصله های (patch) امنیتی ناایمن باقی مانده اند. پیکربندی های نادرست امنیتی یکی از شایع ترین آسیب پذیری های امنیتی برنامه های کاربردی وب هستند که معمولاً به دلیل عدم تغییر گذرواژه ها و تنظیمات پیش فرض امنیتی توسط شرکت ها وارد سیستم می شوند.

این نقض ها می توانند ناشی از استفاده از گذرواژه های پیش فرض، اجرای نکردن سیاست های امن گذرواژه، بی توجهی به نرم افزارهای بدون وصله، پیکربندی اشتباه فایل ها، استفاده از دیوارهای آتش ضعیف برای برنامه های وب و موارد دیگر باشند.

اسکریپت نویسی بین سایتی (Cross-Site Scripting – XSS)

اسکریپت نویسی بین سایتی نوعی حمله است که در آن اسکریپت های مخرب به یک برنامه کاربردی وب قابل اعتماد تزریق می شوند. این حمله با دستکاری یک برنامه کاربردی آسیب پذیر، اجرای کد مخرب، و به خطر انداختن تعامل کاربر با برنامه عمل می کند.

معمولاً زمانی که اسکریپت مخرب تزریق می شود، کاربر صفحه ای را در مرورگر خود باز می کند که در آن کد مخرب بارگیری شده و در مرورگر اجرا می شود و کاربر را از یک وب سایت معتبر به یک سایت مخرب هدایت می کند.

آسیب پذیری های XSS به مهاجمان اجازه می دهند نشست (Session) کاربر را ربوده، حساب کاربری را در اختیار بگیرند و در نتیجه باعث به خطر افتادن حساب شوند.

ارجاع ناامن مستقیم به اشیاء (Insecure Direct Object References – IDOR)

ارجاع ناامن مستقیم به اشیاء نوعی مشکل امنیتی در شبکه است که زمانی در یک برنامه کاربردی وب رخ می دهد که توسعه دهنده از یک شناسه برای دسترسی مستقیم به یک شیء در پایگاه داده داخلی استفاده می کند، بدون آنکه کنترل های دسترسی و مجوزهای اضافی را پیاده سازی کند.

این موضوع منجر به دسترسی و افشای داده ها می شود. اگرچه IDOR تهدید مستقیم امنیت شبکه محسوب نمی شود، اما به مهاجمان امکان اجرای حملاتی را می دهد که به آن ها دسترسی به اطلاعات غیرمجاز می دهد.