کلاهبرداری در ارزهای دیجیتال

کلاهبرداری در ارزهای دیجیتال به فریب کاربران برای سرقت دارایی های دیجیتالی شان از طریق روش های متقلبانه گوناگون گفته می شود که از پیچیدگی های بازار و ناآگاهی افراد سوءاستفاده می کند. این فعالیت های مجرمانه، از وعده های سودهای نجومی گرفته تا جعل هویت و حملات سایبری، همواره در کمین سرمایه گذاران هستند.

بازار ارزهای دیجیتال با سرعت سرسام آوری در حال رشد است و فرصت های بی شماری را برای سرمایه گذاری و کسب سود فراهم می کند. این فرصت های نوظهور، در کنار ماهیت غیرمتمرکز و نسبتاً ناشناس بلاک چین، توجه مجرمان سایبری را نیز به خود جلب کرده است. نبود یک نهاد نظارتی واحد و آگاهی ناکافی برخی کاربران، این فضا را به بستری مناسب برای کلاهبرداری های پیچیده تبدیل کرده است.

شناخت این ترفندها، ابزاری قدرتمند برای محافظت از سرمایه های شماست. در ادامه این مقاله، به بررسی جامع ابعاد مختلف کلاهبرداری در ارزهای دیجیتال، از روش های رایج و نمونه های بومی گرفته تا نشانه های هشداردهنده و راهکارهای عملی برای پیشگیری و مقابله خواهیم پرداخت. هدف نهایی، توانمندسازی شما برای فعالیت ایمن و آگاهانه در این بازار پرنوسان است.

کلاهبرداری در ارز دیجیتال چیست و ابعاد آن کدامند؟

کلاهبرداری در فضای کریپتو به هرگونه اقدام فریبکارانه اطلاق می شود که با هدف ربودن دارایی های دیجیتال کاربران یا ترغیب آن ها به سرمایه گذاری در پروژه های بی ارزش صورت می گیرد. این فعالیت ها می توانند شامل دسترسی غیرمجاز به اطلاعات حساس یا فریب مستقیم افراد برای انتقال دارایی باشند.

انواع اصلی کلاهبرداری ها:

1. دسترسی غیرمجاز به کیف پول و اطلاعات هویتی (با هدف سرقت مستقیم): در این نوع کلاهبرداری، هدف اصلی مجرمان، نفوذ به کیف پول های دیجیتال، صرافی ها یا هر پلتفرمی است که کاربران دارایی های خود را در آن نگهداری می کنند. این کار معمولاً با سرقت اطلاعات حساس مانند کلیدهای خصوصی، عبارات بازیابی (Seed Phrases)، رمزهای عبور، یا دسترسی به دستگاه های قربانی (کامپیوتر یا موبایل) از طریق بدافزارها و حملات سایبری انجام می شود. پس از دستیابی به این اطلاعات، کلاهبرداران به سرعت دارایی های دیجیتال را به آدرس های خود منتقل می کنند.
2. ترغیب به انتقال مستقیم ارز دیجیتال (با هدف فریب و کسب سود): در این شیوه، کلاهبرداران با استفاده از روانشناسی اجتماعی و تاکتیک های فریبنده، قربانیان را متقاعد می کنند تا به میل خود و با امید به کسب سود، ارزهای دیجیتالشان را به آدرس های تحت کنترل کلاهبردار منتقل کنند. این روش شامل وعده های سودهای نجومی و غیرواقعی، معرفی پروژه های جعلی، طرح های سرمایه گذاری دروغین و سوءاستفاده از اعتماد و احساسات افراد می شود. در این حالت، قربانیان اغلب متوجه کلاهبرداری نمی شوند تا زمانی که برای برداشت سود یا اصل سرمایه شان تلاش می کنند و متوجه می شوند که پولشان از بین رفته است.

متداول ترین روش ها و ترفندهای کلاهبرداری در ارزهای دیجیتال

کلاهبرداران در بازار ارزهای دیجیتال از روش های مختلفی برای فریب قربانیان استفاده می کنند. این روش ها از تاکتیک های قدیمی که در بازارهای مالی سنتی ریشه دارند، تا شیوه های نوین مبتنی بر تکنولوژی های روز را شامل می شوند. آشنایی با این ترفندها، اولین گام برای محافظت از دارایی های دیجیتال شماست.

طرح های پانزی و هرمی (Ponzi & Pyramid Schemes)

این دو طرح، از قدیمی ترین و رایج ترین شیوه های کلاهبرداری در جهان مالی هستند که با ورود ارزهای دیجیتال، شکلی تازه به خود گرفته اند. هر دو بر پایه وعده سودهای نجومی بنا شده اند و نیازمند ورود مداوم سرمایه های جدید برای پرداخت سود به سرمایه گذاران قبلی هستند.

طرح های پانزی

در یک طرح پانزی، شما به یک فرصت سرمایه گذاری با سود تضمین شده دعوت می شوید که معمولاً خود را در قالب یک سرویس مدیریت پورتفولیو یا یک صندوق سرمایه گذاری پنهان می کند. حقیقت این است که هیچ فعالیت اقتصادی واقعی پشت این وعده ها نیست. سودی که به سرمایه گذاران اولیه پرداخت می شود، در واقع از سرمایه افراد جدیدی تامین می گردد که وارد طرح می شوند. این چرخه تا زمانی ادامه پیدا می کند که ورودی پول تازه قطع شود و سیستم دیگر قادر به پرداخت سود نباشد و در نهایت فرو می پاشد.

در دنیای ارزهای دیجیتال، طرح های پانزی با وعده سودهای ثابت و بالا (مثلاً ۱۰ درصد ماهانه یا بیشتر) در قالب پروژه های سرمایه گذاری رمز ارزی ظاهر می شوند. این وعده ها بدون توجه به نوسانات بازار کریپتو داده می شوند که خود نشانه ای قوی از کلاهبرداری است.

هیچ سرمایه گذاری قانونی در بازار ارزهای دیجیتال نمی تواند سود ثابت و تضمین شده ای را وعده دهد. ماهیت این بازار پر از نوسان و ریسک است و هرگونه ادعای سود قطعی یک چراغ قرمز بزرگ محسوب می شود.

طرح های هرمی

طرح های هرمی از طرح های پانزی پیچیده تر هستند، زیرا مشارکت کنندگان برای کسب سود باید فعالانه افراد جدیدی را به زیرمجموعه خود اضافه کنند. در راس هرم، یک یا چند نفر قرار دارند که افراد خاصی را استخدام می کنند. این افراد نیز به نوبه خود، زیرمجموعه های جدیدی جذب می کنند و این روند به صورت تصاعدی ادامه می یابد.

در این ساختار، سود اعضای بالادستی هرم از طریق ورودی های مالی اعضای جدید که در سطوح پایین تر قرار می گیرند، تامین می شود. با گسترش هرم، درآمد اعضای قدیمی تر به صورت فزاینده ای افزایش می یابد، در حالی که اعضای جدیدتر برای بازگشت سرمایه خود باید تعداد زیادی زیرمجموعه جذب کنند. رشد نمایی این طرح ها پایدار نیست و در نهایت به دلیل عدم امکان جذب بی نهایت عضو جدید، با فروپاشی مواجه می شوند.

مثال های معروف و هشدار (جهانی و بومی):

• OneCoin
• Bitconnect
• PlusToken
• تاپ اینوست گروپ
• پوما کوین
• اوربیت نتورک
• ترین وست
• دابل وی اتریوم
• اوپن سویل
• دگ کوین و ساکسس فکتوری
• کینگ مانی (King Money)
• یونیک فایننس (Unique Finance)
• پروپرتیک (Propertiq)
• دیفای گروپس (DeFi Groups)
• بهکام کوین (Behkamcoin)
• آی ماینر (iMiner)
• پایکو (Paicoo)
• آی سی بروکر (IC Broker)
• سیکائو (Sikaoo)
• مزرعه آینده
• اتسی ۹۶

حملات فیشینگ (Phishing) و جعل هویت (Impersonation)

فیشینگ یکی از متداول ترین حملات سایبری است که در آن کلاهبرداران با جعل هویت یک نهاد معتبر (مانند صرافی، کیف پول، یا فرد سرشناس)، سعی در سرقت اطلاعات حساس کاربران دارند.

فیشینگ وب سایت ها و ایمیل ها

کلاهبرداران وب سایت ها و صفحات ورود جعلی ایجاد می کنند که کاملاً شبیه به سایت های اصلی صرافی ها، کیف پول ها یا سرویس های معتبر هستند. سپس از طریق ایمیل های جعلی، پیامک ها یا تبلیغات فریبنده، کاربران را به این صفحات هدایت می کنند تا اطلاعات ورود آن ها (نام کاربری و رمز عبور) را به سرقت ببرند. حتی اشتباهات املایی کوچک در آدرس وب سایت می توانند نشانه فیشینگ باشند.

جعل هویت در شبکه های اجتماعی و پیام رسان ها

در این روش، کلاهبرداران خود را به عنوان کارمندان پشتیبانی فنی، اعضای تیم یک پروژه معتبر، سلبریتی ها یا اینفلوئنسرهای مشهور (مانند دیپ فیک های ایلان ماسک) معرفی می کنند. آن ها ممکن است در گروه های تلگرامی یا واتساپی، به سوالات کاربران پاسخ داده و سپس با درخواست اطلاعات خصوصی مانند عبارت بازیابی کیف پول، اقدام به سرقت دارایی ها کنند. تیم های پشتیبانی معتبر هیچ گاه عبارت بازیابی کیف پول شما را درخواست نمی کنند.

• مثال های پروژه های مرتبط: ریچاتو، کربلا کوین (سوءاستفاده از احساسات مذهبی)

حمله کپی-پیست و جعل آدرس کیف پول

آدرس های کیف پول های دیجیتال بسیار طولانی هستند و کاربران اغلب برای راحتی، تنها چند حرف اول و آخر آدرس را بررسی می کنند. کلاهبرداران از این عادت سوءاستفاده کرده و بدافزارهایی طراحی می کنند که هنگام کپی کردن آدرس کیف پول معتبر، آن را با آدرس مشابه (با همان حروف اول و آخر) متعلق به خودشان جایگزین می کنند. قربانی بدون اطلاع، تراکنش را به آدرس کلاهبردار ارسال کرده و دارایی خود را از دست می دهد. صرافی بایننس نیز نسبت به این نوع کلاهبرداری هوشمندانه هشدار داده است.

کلاهبرداری تتر در واتساپ

واتساپ، به دلیل گستردگی کاربران و سادگی ساخت حساب، به محلی برای کلاهبرداری های تتر و دیگر ارزها تبدیل شده است. این کلاهبرداری ها اغلب در قالب گروه های سرمایه گذاری جعلی یا روابط عاطفی (Pig Butchering / قصابی خوک) صورت می گیرد. کلاهبرداران در این گروه ها، وعده سودهای نجومی از طریق سرمایه گذاری در سایت ها یا اپلیکیشن های معرفی شده را می دهند، یا با ایجاد رابطه عاطفی، قربانی را ترغیب به انتقال تتر می کنند. بسیاری از این افراد به صورت ناخواسته به گروه های واتساپی اضافه می شوند که در آن ها، افراد به ظاهر معمولی، ادعاهای تحلیل گران جعلی را تکرار می کنند.

• مثال بومی و مهم: BTCUIO (واتساپ و وعده حساب میلیون دلاری)

اپلیکیشن ها، صرافی ها و کیف پول های جعلی

کلاهبرداران اپلیکیشن های موبایل و وب سایت های جعلی طراحی می کنند که ظاهری کاملاً مشابه با برنامه های محبوب و معتبر (مانند تراست والت یا صرافی های شناخته شده) دارند. این برنامه ها اغلب حاوی بدافزار هستند که پس از نصب، اطلاعات حساس کاربر را سرقت می کنند.

تهدید بدافزارها در اپ استورها: حتی در فروشگاه های رسمی اپلیکیشن نیز ممکن است بدافزارهای مخفی شده در برنامه های به ظاهر بی خطر وجود داشته باشند.

کیف پول های جعلی: کلاهبرداران نسخه های تقلبی کیف پول های پرکاربرد را منتشر می کنند. (مثال: نسخه های فیک تراست والت و اتمیک والت که منجر به سرقت سرمایه هزاران نفر شدند).

ابزارهای جعلی: ابزارهایی مانند Revoke.Cash نیز مورد سوءاستفاده قرار گرفته اند که با فریب کاربران برای لغو دسترسی های توکن، آن ها را به سایت های فیشینگ هدایت می کنند.

کلاهبرداری های مرتبط با توکن ها، ICOها و NFTها

عرضه توکن های جدید و بازار پرهیجان NFTها، فرصت های جدیدی برای کلاهبرداران ایجاد کرده است.

راگ پول (Rug Pull)

راگ پول یکی از سودآورترین کلاهبرداری ها در فضای دیفای و توکن هاست. در این روش، توسعه دهندگان یک پروژه پس از جذب سرمایه قابل توجه از کاربران (با فروش توکن های خود)، ناگهان پروژه را رها کرده، تمام نقدینگی را برداشت می کنند و ناپدید می شوند. در نتیجه، سرمایه گذاران با توکن هایی بی ارزش و بدون بازار مواجه می شوند.

• انواع راگ پول: دزدیدن نقدینگی (کشیدن تمام پول از استخر نقدینگی)، محدود کردن فروش (قرارداد هوشمند تنها اجازه خرید می دهد نه فروش)، و دامپ کردن (فروش ناگهانی حجم عظیمی از توکن توسط توسعه دهندگان).

پامپ و دامپ (Pump and Dump)

این روش کلاهبرداری شامل چهار مرحله است: ابتدا کلاهبرداران مقدار زیادی از یک توکن کم ارزش (شت کوین) را خریداری و انباشت می کنند (فاز انباشت). سپس با تبلیغات گسترده در شبکه های اجتماعی و پیام رسان ها، هیجان کاذبی ایجاد کرده و دیگران را به خرید آن ترغیب می کنند (فاز پامپ). این افزایش تقاضای مصنوعی، قیمت توکن را به شدت بالا می برد. به محض رسیدن قیمت به سطح مطلوب، کلاهبرداران ناگهان تمام دارایی های خود را می فروشند (فاز دامپ)، که منجر به سقوط شدید قیمت و ضرر و زیان هنگفت برای سرمایه گذارانی می شود که در قیمت های بالا خرید کرده اند.

• مثال های بومی و مهم: توکن دنا (DenaToken)، NOKON، یوزبیت (Yoozbit)، AiTrades، دریک (Darik)، بِم چین (BemChain)، پی کوین (PCoin)، توکن ووجک (Wojak Token)، تدی دوج (Teddy Doge)، نوکون توکن.

فروش توکن های بی ارزش و بی کاربرد

برخی کلاهبرداران توکن هایی را بدون پشتوانه واقعی، وایت پیپر معتبر، یا تیم توسعه دهنده شناخته شده ایجاد و به فروش می رسانند. این توکن ها اغلب کاربرد واقعی ندارند و صرفاً با وعده سودهای بالا و آینده دار بودن به بازار عرضه می شوند تا سرمایه افراد را جذب کنند.

کلاهبرداری NFT

بازار توکن های غیرمثلی (NFT) نیز از حملات کلاهبرداران در امان نیست. این کلاهبرداری ها شامل فیشینگ NFT (ایجاد صفحات جعلی برای کیف پول ها یا بازارهای NFT)، NFTهای تقلبی (کپی برداری از آثار هنرمندان و فروش آن ها)، پامپ و دامپ NFT (افزایش مصنوعی قیمت مجموعه NFT و سپس فروش ناگهانی)، و کلاهبرداری پشتیبانی فنی NFT (جعل هویت تیم پشتیبانی و درخواست اطلاعات حساس) می شود.

کلاهبرداری های با استفاده از هوش مصنوعی (AI)

با پیشرفت هوش مصنوعی، کلاهبرداران نیز از این فناوری برای اجرای طرح های فریبنده تر استفاده می کنند. ربات های چت و دستیارهای هوش مصنوعی برای تعامل با کاربران، ارائه مشاوره های سرمایه گذاری جعلی، تبلیغ ICOهای دروغین، یا حتی خودکارسازی حملات پامپ و دامپ به کار گرفته می شوند. این امر به کلاهبرداران اجازه می دهد عملیات خود را در مقیاس وسیع تر و با سرعت بیشتری انجام دهند، که تشخیص آن ها را دشوارتر می کند. برای مثال، دیپ فیک های ویدئویی ایلان ماسک که پروژه های کلاهبرداری را تبلیغ می کردند، نمونه ای از این دست هستند.

حملات بدافزاری (Malware Attacks)

بدافزارها همچنان ابزاری رایج برای کلاهبرداران در فضای ارز دیجیتال هستند.

باج افزارها (Ransomware)

باج افزارها نوعی بدافزار هستند که با قفل کردن دسترسی کاربر به سیستم یا داده هایش، در ازای آزادسازی آن ها، طلب باج می کنند. کلاهبرداران اغلب از قربانی می خواهند که مبلغ باج را در قالب ارز دیجیتال (معمولاً بیت کوین) پرداخت کند تا ردی از خود باقی نگذارند. این حملات می تواند برای افراد، شرکت ها، و حتی سازمان های دولتی بسیار مخرب باشد.

حمله مرد میانی (Man-in-the-Middle Attack)

در این نوع حمله، کلاهبردار خود را بین قربانی و سیستم مورد نظر (مثلاً یک صرافی یا کیف پول آنلاین) قرار می دهد. این اتفاق اغلب در شبکه های وای فای عمومی یا ناامن رخ می دهد. هکر با رهگیری ترافیک، به اطلاعات حساسی مانند رمز عبور، کلیدهای خصوصی، یا جزئیات تراکنش دسترسی پیدا می کند و می تواند از آن ها برای سرقت دارایی های دیجیتال استفاده کند.

کلاهبرداری های استخراج (Mining Scams)

استخراج ارزهای دیجیتال، به دلیل نیاز به سخت افزار گران قیمت و مصرف بالای انرژی، به بستری برای کلاهبرداری تبدیل شده است.

استخراج ابری جعلی (Cloud Mining Scams)

پلتفرم های استخراج ابری (Cloud Mining) به کاربران وعده می دهند که می توانند بدون خرید و نگهداری ماینرهای فیزیکی، با اجاره هش ریت از راه دور، به استخراج ارز دیجیتال بپردازند. کلاهبرداران با وعده هش ریت های بالا با هزینه کم، یا سودهای تضمینی، افراد را به سرمایه گذاری در این پلتفرم های جعلی ترغیب می کنند. در واقعیت، هیچ استخراجی صورت نمی گیرد و سودهای پرداختی، تنها از سرمایه کاربران جدید تامین می شود (مدل پانزی). در نهایت این پلتفرم ها ناپدید شده و سرمایه کاربران از بین می رود.

استخراج با گوشی موبایل/کامپیوتر خانگی

پروژه هایی مانند پای نتورک (Pi Network) با ادعای امکان استخراج ارز دیجیتال با گوشی های موبایل یا کامپیوترهای خانگی، کاربران زیادی را جذب کرده اند. این ادعا از نظر فنی، غیرممکن یا به شدت بی صرفه است. استخراج واقعی ارزهای دیجیتال نیازمند توان پردازشی بسیار بالایی است که دستگاه های شخصی قادر به تامین آن نیستند. این پروژه ها اغلب با هدف جمع آوری اطلاعات کاربران یا ایجاد یک طرح هرمی طراحی می شوند و توکن های آن ها ارزش واقعی ندارند.

کلاهبرداری های با سوءاستفاده از اعتماد (Social Engineering)

این نوع کلاهبرداری ها بر پایه فریب روانشناختی و سوءاستفاده از احساسات و اعتماد افراد بنا شده اند.

1. پیشنهادهای شغلی جعلی در حوزه کریپتو: کلاهبرداران با ارائه موقعیت های شغلی پردرآمد در حوزه کریپتو، افراد را فریب می دهند. این مشاغل ممکن است شامل استخراج ابری یا سرمایه گذاری باشد و در نهایت از قربانی خواسته می شود برای آموزش یا شروع کار، مبلغی در قالب ارز دیجیتال پرداخت کند.
2. کلاهبرداری عاشقانه (Pig Butchering / قصابی خوک): این یکی از پرهزینه ترین کلاهبرداری هاست که در آن کلاهبردار با ایجاد یک رابطه عاطفی طولانی مدت با قربانی در شبکه های اجتماعی یا برنامه های دوستیابی، اعتماد او را جلب می کند. سپس با معرفی فرصت های سرمایه گذاری جعلی در ارز دیجیتال، قربانی را ترغیب به انتقال دارایی می کند.
3. ادعای ریکاوری رمز ارزهای گم شده/سرقت شده: کلاهبرداران افراد مالباخته را هدف قرار می دهند و با ادعای توانایی بازیابی ارزهای دیجیتال سرقت شده یا گمشده، از آن ها کارمزدی (معمولاً در قالب ارز دیجیتال) دریافت می کنند. پس از دریافت پول، ناپدید می شوند و هیچ بازیابی صورت نمی گیرد.
4. پیشنهادهای پولدار شدن یک شبه و فرانت رانینگ (Uniswap Front Running): هر پیشنهادی که وعده سودهای غیرمنطقی و سریع می دهد، باید با شک و تردید جدی مواجه شود. این موارد اغلب پوششی برای طرح های کلاهبرداری هستند.
5. کلاهبرداری هانی پات (Honeypot) و تظاهر به نابلدی: در روش هانی پات، یک قرارداد هوشمند با نقص ظاهری طراحی می شود که هکرها را فریب می دهد تا با ارسال مبلغی ارز دیجیتال، گمان کنند می توانند توکن های قفل شده در آن را خالی کنند، اما در واقعیت، مبلغ ارسالی خودشان نیز قفل شده و از دست می رود. روش دیگر، تظاهر به نابلدی است؛ کلاهبردار عمداً عبارت بازیابی کیف پولی را منتشر می کند که حاوی توکن هایی است که برای برداشت نیاز به مقدار کمی ارز دیگر (مثلاً ETH برای توکن های اتریوم) دارند. فرد طمع کار پس از واریز آن ارز برای کارمزد، متوجه می شود که بلافاصله به آدرس دیگری منتقل شده است.
6. سوءاستفاده از حساب های رسمی هک شده (نهادها و برندها): هکرها به حساب های رسمی شرکت ها، سلبریتی ها یا نهادهای معتبر در شبکه های اجتماعی نفوذ کرده و از آن ها برای تبلیغ پروژه های کلاهبرداری یا درخواست کمک های مالی جعلی استفاده می کنند.

مثال های بومی و مهم مرتبط با این بخش: AgiGPT-QT4 (وعده سود از هوش مصنوعی و معاملات اتوماتیک).

نشانه ها و رد فلگ های تشخیص پروژه ها و سایت های کلاهبرداری در ارزهای دیجیتال

برای محافظت از سرمایه خود، ضروری است که با نشانه های هشداردهنده پروژه های کلاهبرداری آشنا باشید. این «رد فلگ ها» می توانند به شما کمک کنند تا قبل از افتادن در دام افراد سودجو، آن ها را شناسایی کنید:

1. وعده و تضمین سود غیرمنطقی و بالا (Too Good To Be True): هیچ سرمایه گذاری قانونی، به ویژه در بازار پرنوسان ارزهای دیجیتال، نمی تواند سود قطعی و غیرمنطقی بالا را تضمین کند. وعده هایی مانند «دوبرابر شدن سرمایه در یک هفته» یا «سود ثابت روزانه» نشانه های قوی کلاهبرداری هستند.
2. نبود وایت پیپر معتبر یا ضعف شدید آن: وایت پیپر سند فنی و راهنمای پروژه است که اهداف، تکنولوژی، و مدل اقتصادی آن را توضیح می دهد. اگر پروژه ای وایت پیپر ندارد، یا وایت پیپر آن ناقص، گنگ، پر از اشتباهات نگارشی و بدون جزئیات فنی است، باید به آن مشکوک شد.
3. تیم توسعه دهنده ناشناس یا نامعتبر: پروژه های معتبر معمولاً تیم توسعه دهنده شفاف و شناخته شده ای دارند که سوابق آن ها قابل بررسی است. اگر اطلاعاتی درباره اعضای تیم وجود ندارد یا هویت آن ها جعلی و غیرقابل تایید است، این یک نشانه خطرناک است.
4. بازاریابی بیش از حد و ادعاهای گزاف بدون پشتوانه واقعی: تبلیغات اغراق آمیز، کمپین های بازاریابی پرهزینه با استفاده از سلبریتی ها، و ادعاهای بزرگ بدون ارائه مدارک و پشتوانه فنی، می تواند نشانه ای از تلاش برای جذب سریع سرمایه و فریب کاربران باشد.
5. درخواست پول/ارز رایگان: هیچ چیز در دنیای واقعی و بازارهای مالی رایگان نیست. هرگونه پیشنهاد «ارز دیجیتال رایگان» در ازای انجام کاری ساده یا واریز مبلغی اندک، تله ای برای سرقت دارایی های شماست.
6. تمرکز بیش از حد بر سیستم زیرمجموعه گیری و ریفرال (Referral Programs): اگر بخش عمده ای از درآمد یا سود یک پروژه بر پایه جذب زیرمجموعه های جدید و پرداخت پاداش از محل سرمایه آن ها باشد، این نشانه قوی یک طرح هرمی است.
7. روش پرداخت محدود به رمز ارز و عدم امکان برداشت: سایت های کلاهبرداری اغلب فقط ارز دیجیتال (مانند تتر) را برای واریز می پذیرند و امکان برداشت وجود ندارد یا با بهانه هایی مانند پرداخت مالیات یا کارمزد سنگین، از آن جلوگیری می کنند. پلتفرم های قانونی گزینه های پرداخت متنوع تری دارند.
8. اشتباهات نگارشی، املایی و طراحی غیرحرفه ای: وب سایت ها، ایمیل ها و پیام های کلاهبرداری اغلب دارای غلط های املایی و گرامری، طراحی نامنظم و غیرحرفه ای هستند. این نشان می دهد که تیمی متخصص پشت آن نیست.
9. ایجاد حس فوریت و فشار برای تصمیم گیری سریع: کلاهبرداران سعی می کنند با ایجاد فشار زمانی (مثلاً «این فرصت فقط برای ۲۴ ساعت است!») از تحقیق کافی قربانی جلوگیری کنند تا بدون فکر و عجولانه تصمیم بگیرد.
10. عدم لیست شدن توکن/کوین در صرافی های معتبر جهانی: توکن های معتبر معمولاً در صرافی های بزرگ و شناخته شده لیست می شوند. اگر یک توکن فقط در صرافی های ناشناس یا «اختصاصی» خود پروژه قابل معامله است، باید به ارزش واقعی آن شک کرد.
11. تمرکز بالای عرضه توکن در تعداد محدودی کیف پول (بررسی با Bubble Maps و آنالیز آن چین): اگر بخش عمده ای از توکن های یک پروژه در اختیار تعداد بسیار کمی کیف پول (معمولاً کیف پول های تیم توسعه دهنده) باشد و این توکن ها قفل نباشند، خطر راگ پول بسیار بالاست. ابزارهایی مانند بابل مپس می توانند این تمرکز را نشان دهند.
12. نبود کاربرد واقعی یا حل مشکل خاص توسط پروژه: پروژه های قانونی ارز دیجیتال اغلب برای حل یک مشکل خاص، ارائه یک خدمت، یا ایجاد یک اکوسیستم طراحی می شوند. اگر یک پروژه بدون هیچ کاربرد واقعی، فقط برای «سرمایه گذاری» مطرح می شود، احتمال کلاهبرداری بودن آن زیاد است.
13. تکذیب ادعاهای پروژه توسط مراجع رسمی یا شرکت های معتبر: در برخی موارد، پروژه های کلاهبرداری ادعا می کنند که با شرکت های معتبر (مانند Trust Wallet یا SafePal) همکاری دارند، در حالی که این شرکت ها به طور رسمی این ادعاها را تکذیب می کنند.

چگونه از کلاهبرداری در ارزهای دیجیتال جلوگیری کنیم؟ (اقدامات پیشگیرانه عملی و مهمترین اصول)

محافظت از دارایی های دیجیتال نیازمند هوشیاری و رعایت اصول امنیتی است. با به کارگیری این راهکارها می توانید ریسک افتادن در دام کلاهبرداران را به حداقل برسانید:

1. انجام تحقیق شخصی (DYOR – Do Your Own Research) به عنوان اصل اول:
   • بررسی عمیق وایت پیپر و نقشه راه: وایت پیپر و نقشه راه پروژه را با دقت مطالعه کنید. پروژه باید شفاف و منطقی باشد و راهکارهایی برای مشکلات واقعی ارائه دهد.
   • شناسایی و تحقیق در مورد تیم و سوابق آن ها: هویت و سوابق اعضای تیم توسعه دهنده را بررسی کنید. آیا تجربه کافی در این حوزه دارند؟ آیا هویتشان قابل تایید است؟
   • بررسی جامعه کاربری و میزان فعالیت واقعی: به شبکه های اجتماعی و انجمن های مربوط به پروژه سر بزنید. آیا جامعه فعالی دارد؟ آیا تعاملات واقعی است یا پر از ربات ها و حساب های جعلی است؟
   • تحلیل توکنومیکس و توزیع توکن ها: بررسی کنید که توکن ها چگونه توزیع شده اند. آیا بخش عمده ای از توکن ها در دست تعداد محدودی آدرس است؟ این می تواند نشانه خطر باشد.
   • بررسی نیاز واقعی بازار به پروژه و مشکلاتی که حل می کند: یک پروژه ارز دیجیتال معتبر باید مشکلی را حل کند یا خدمتی ارزشمند ارائه دهد. اگر پروژه صرفاً بر وعده سود متمرکز است، مشکوک شوید.
2. محافظت از کیف پول ها و کلیدهای خصوصی:
   • **استفاده از کیف پول های سخت افزاری (سرد): برای نگهداری مقادیر زیاد ارز دیجیتال، کیف پول های سخت افزاری (مانند Ledger یا Trezor) امن ترین گزینه هستند، زیرا کلیدهای خصوصی شما را به صورت آفلاین ذخیره می کنند.
   • محرمانه نگه داشتن عبارت بازیابی (Seed Phrase) و کلیدهای خصوصی: این اطلاعات، کلید دسترسی به دارایی های شما هستند. هرگز آن ها را با کسی به اشتراک نگذارید، آنلاین ذخیره نکنید و در مکانی امن و آفلاین نگهداری کنید.
   • فعال کردن تایید دو مرحله ای (2FA) برای تمامی حساب ها: برای صرافی ها، کیف پول های آنلاین و هر سرویس مرتبط با ارز دیجیتال، حتماً 2FA را فعال کنید.
3. دقت و وسواس در تراکنش ها:
   • بررسی چندین باره آدرس مقصد قبل از هر تراکنش: آدرس کیف پول مقصد را چندین بار بررسی کنید تا از صحت آن مطمئن شوید، به خصوص برای مبالغ بالا. حملات کپی-پیست می توانند آدرس را تغییر دهند.
   • ارسال مبلغ کم به عنوان تراکنش آزمایشی: برای اولین تراکنش به یک آدرس جدید یا برای مبالغ زیاد، ابتدا یک مبلغ بسیار کم را ارسال کنید تا از صحت آدرس و رسیدن آن به مقصد مطمئن شوید.
4. احتیاط در مواجهه با لینک ها و فایل های ناشناس:
   • عدم کلیک روی لینک های مشکوک در ایمیل، پیامک و شبکه های اجتماعی: فیشینگ اغلب از این طریق انجام می شود. همیشه آدرس وب سایت را به صورت دستی وارد کنید.
   • اسکن فایل های ضمیمه قبل از باز کردن: هر فایل ضمیمه مشکوک (به ویژه با پسوندهای اجرایی) را قبل از باز کردن با آنتی ویروس اسکن کنید.
5. امنیت سایبری عمومی:
   • نصب و به روزرسانی مداوم آنتی ویروس و سیستم عامل: نرم افزارهای امنیتی خود را همیشه به روز نگه دارید تا در برابر جدیدترین تهدیدات محافظت شوید.
   • عدم استفاده از وای فای عمومی برای انجام تراکنش های مالی حساس: شبکه های عمومی ناامن هستند و می توانند زمینه را برای حملات مرد میانی فراهم کنند.
   • استفاده از VPN معتبر: VPN می تواند ترافیک اینترنت شما را رمزنگاری کرده و امنیت را افزایش دهد.
6. هوشیاری در شبکه های اجتماعی و پیام رسان ها:
   • عدم اعتماد به افراد ناشناس که پیشنهادهای مالی می دهند: بسیاری از کلاهبرداری ها از طریق ارتباط با افراد ناشناس در فضای مجازی آغاز می شوند.
   • بررسی دقیق پروفایل ها و هویت افراد: به جزئیات پروفایل ها (تاریخ ساخت، تعداد دنبال کنندگان، محتوا) دقت کنید.
   • پرهیز از مخلوط کردن دوستیابی آنلاین با توصیه های سرمایه گذاری: اگر کسی که به تازگی در فضای مجازی با او آشنا شده اید، ناگهان شروع به ارائه توصیه های سرمایه گذاری کریپتویی می کند، شدیداً مشکوک شوید.
7. انتخاب پلتفرم های معتبر:
   • استفاده از صرافی ها و کیف پول های شناخته شده و دارای سابقه: همیشه از پلتفرم هایی استفاده کنید که دارای اعتبار، سابقه مثبت و حجم معاملات بالا هستند.
   • دانلود اپلیکیشن ها فقط از منابع رسمی (وب سایت اصلی پروژه): از دانلود برنامه ها از منابع غیررسمی خودداری کنید.
8. آموزش مداوم و به روز بودن: بازار کریپتو دائماً در حال تغییر است و کلاهبرداران نیز روش های جدیدی ابداع می کنند. با مطالعه مقالات، دنبال کردن اخبار معتبر و به روزرسانی دانش خود، یک قدم از آن ها جلوتر باشید.
9. عدم سرمایه گذاری پولی که توان از دست دادن آن را ندارید: هرگز بیش از آنچه توان از دست دادن آن را دارید، در بازار پرریسک ارزهای دیجیتال سرمایه گذاری نکنید. این اصل طلایی برای هر نوع سرمایه گذاری است.

اگر قربانی کلاهبرداری شدیم، چه کنیم؟ (راهنمای عملی و قانونی)

افتادن در دام کلاهبرداری در ارزهای دیجیتال می تواند بسیار ناراحت کننده و زیان آور باشد. با این حال، اقدامات سریع و صحیح می تواند به کاهش آسیب ها و در برخی موارد، حتی به بازیابی بخشی از دارایی ها کمک کند. مهمترین گام ها پس از قربانی شدن عبارتند از:

1. اقدام سریع:
   • تماس با بانک یا صرافی: اگر پرداخت ریالی انجام داده اید یا از طریق یک صرافی متمرکز معتبر مورد کلاهبرداری قرار گرفته اید، فوراً با بخش پشتیبانی آن ها تماس بگیرید و وضعیت را گزارش دهید. در برخی موارد، امکان توقف یا ردیابی تراکنش های ریالی وجود دارد.
2. تغییر فوری اطلاعات امنیتی:
   • تغییر نام کاربری و رمز عبور: بلافاصله رمز عبور تمام حساب های مرتبط (ایمیل، شبکه های اجتماعی، صرافی ها، کیف پول ها) را تغییر دهید.
   • سوزاندن کارت های بانکی مرتبط: اگر اطلاعات کارت بانکی شما لو رفته است، کارت را بسوزانید و برای دریافت کارت جدید اقدام کنید.
   • بررسی دسترسی های کیف پول: اگر به پلتفرم های دیفای یا برنامه های غیرمتمرکز (dApps) مشکوک دسترسی داده اید، فوراً از طریق ابزارهایی مانند Revoke.Cash این دسترسی ها را لغو (Revoke) کنید.
3. گزارش به مراجع ذی صلاح:
   • پلیس فتا: در ایران، پلیس فتا مرجع اصلی رسیدگی به جرائم سایبری و کلاهبرداری های اینترنتی است. با مراجعه حضوری یا از طریق وب سایت آن ها، شکایت خود را ثبت کرده و تمامی مدارک موجود (اسکرین شات ها، آدرس های کیف پول کلاهبرداران، جزئیات تراکنش ها، پیام ها) را ارائه دهید.
   • پلتفرم های اجتماعی: اگر کلاهبرداری از طریق تلگرام، توییتر، اینستاگرام یا واتساپ صورت گرفته است، حساب کلاهبردار را به پلتفرم مربوطه گزارش دهید تا از ادامه فعالیت او جلوگیری شود.
4. محدودیت های پیگیری:
   • چرا ردیابی کلاهبرداری در بلاک چین دشوار است؟: به دلیل ماهیت ناشناس و غیرمتمرکز بلاک چین، ردیابی هویت واقعی پشت آدرس های کیف پول کلاهبرداران بسیار دشوار و در بسیاری موارد غیرممکن است، مگر اینکه کلاهبردار اشتباهی مرتکب شود یا دارایی ها را به صرافی های متمرکز منتقل کند که دارای قوانین شناسایی مشتری (KYC) هستند. با این حال، گزارش به پلیس فتا و ردیابی تراکنش ها در بلاک چین توسط کارشناسان می تواند کمک کننده باشد.
5. اشتراک گذاری تجربه:
   • هشدار به دیگران: تجربه خود را در انجمن های آنلاین، گروه های مرتبط با ارز دیجیتال و شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید. این کار می تواند به افزایش آگاهی دیگران و جلوگیری از قربانی شدن افراد بیشتر کمک کند.

معرفی لیست پروژه ها و سایت های کلاهبرداری ارز دیجیتال (بومی و معروف)

بازار ارزهای دیجیتال، به دلیل نوپا بودن و جذابیت های فراوان، محلی مناسب برای فعالیت کلاهبرداران شده است. در ادامه، به معرفی برخی از مهم ترین پروژه ها و سایت های کلاهبرداری که در سالیان اخیر قربانیان زیادی در ایران و جهان داشته اند، می پردازیم:

یونیفاندز (Unifunds)

یونیفاندز یک طرح پانزی بود که با وعده ارائه پلتفرم معاملاتی در بازارهای جهانی و سودهای بالا، سرمایه گذاران را جذب می کرد. این پروژه هیچ فعالیت اقتصادی واقعی نداشت و سودهای پرداختی، از محل سرمایه های کاربران جدید تامین می شد. بنیان گذاران این طرح در نهایت با جمع آوری مبالغ هنگفت، ناپدید شدند.

وایزلینگ (Wiseling)

وایزلینگ شرکتی بود که با وعده های سود تضمینی و بالا در فنلاند ثبت شده بود. این شرکت در کشورهای آسیایی، به ویژه ایران، فعالیت گسترده ای داشت و همایش های متعددی برگزار می کرد. بیمه نامه های شرکت جعلی و تاریخ های آن ها نامعتبر بود. پس از جذب سرمایه زیاد، مدیران متواری شدند و وب سایت آن از دسترس خارج شد.

مستر دیجی کوین (Mr Digi Coin)

این پلتفرم خود را به عنوان یک سرویس استخراج ابری دوج کوین معرفی می کرد و وعده سودهای ثابت و بالا می داد. اما در واقع یک طرح پانزی بود که سود کاربران قدیمی را از سرمایه جدید تامین می کرد. با نوسانات بازار و افزایش قیمت دوج کوین، این سایت از پرداخت سود و حتی بازگرداندن اصل سرمایه خودداری کرد.

پروپرتیک (Propertiq)

پروپرتیک یک شرکت سرمایه گذاری در حوزه املاک و مستغلات بود که وعده سودهای بالا از طریق پروژه های ملکی می داد. این شرکت اطلاعات دقیقی درباره سرمایه گذاری ها ارائه نمی داد، وعده بازدهی بالا بدون ریسک می داد و فاقد مجوزهای لازم بود. گزارش های متعددی از عدم دریافت سود و از دست رفتن سرمایه کاربران منتشر شد.

بیکس بی کوین (Bixbcoin)

بیکسبی کوین یک ارز دیجیتال با فعالیت های مشکوک و ساختار هرمی بود. این پروژه وعده سودهای سالیانه غیرواقعی (تا ۵۳۶ درصد) و ساختار پاداش دهی بر اساس زیرمجموعه گیری (تا ۴۰ سطح) را داشت. اطلاعاتی از تیم توسعه دهنده و عملکرد واقعی پروژه وجود نداشت و از صرافی های اختصاصی مشکوک استفاده می کرد.

آی ماینر (iMiner)

آی ماینر شرکتی بود که در زمینه اجاره ماینر و استخراج ابری فعالیت می کرد و ادعای سابقه هفت ساله داشت. اما بررسی ها نشان داد که این شرکت فاقد مجوزهای قانونی معتبر و مزارع استخراج بود. وب سایت آن تنها چند ماه قبل از شروع فعالیت ثبت شده بود و وعده های سودآوری آن غیرواقعی و شبیه به طرح پانزی بود.

یونیک فایننس (Unique Finance)

یونیک فایننس شرکتی بود که با وعده سرمایه گذاری در بازارهای بین المللی و سودهای بالا، افراد را جذب می کرد. این شرکت نیز با استفاده از روش های عضوگیری و پرداخت سود به سرمایه گذاران قدیمی از محل سرمایه های جدید، یک طرح پانزی را اجرا می کرد. سرشبکه های اصلی این شرکت در ایران دستگیر شدند.

AiTrades

AiTrades یک پروژه کلاهبرداری بود که با وعده سود بالا و استفاده از فناوری های پیشرفته مانند هوش مصنوعی، سرمایه گذاران را جذب می کرد. این پروژه توکنی به نام ATC Coin داشت، اما فاقد مستندات فنی معتبر، تیم شناخته شده و وایت پیپر بود. توکن آن فقط در یک صرافی غیرمتمرکز لیست شده بود و ساختار آن شبیه طرح های هرمی یا پانزی بود.

NOKON

نوکون یک توکن دیجیتال بود که به دلیل نداشتن شفافیت و اطلاعات کافی، کلاهبرداری شناخته می شود. این پروژه فاقد وایت پیپر جامع و اطلاعاتی درباره تیم توسعه دهنده بود. بیش از ۹۲ درصد بازدیدکنندگان وب سایت آن از ایران بودند و ۹۵ درصد توکن ها در اختیار دو کیف پول محدود بود که نشان دهنده تمرکز بالا و خطر کلاهبرداری بود.

یوزبیت (Yoozbit)

یوزبیت یک پلتفرم ایرانی بود که با توکن یوزکوین (YZC) فعالیت می کرد. این پلتفرم وعده سود بالا، لیست شدن در صرافی های معتبر خارجی و فعالیت بین المللی می داد. همچنین پلن های زیرمجموعه گیری آن شبیه طرح های هرمی بود. این پروژه فاقد کاربرد واقعی بود و با دستکاری عمدی قیمت و حجم بازار ساختگی ایجاد می کرد.

دیفای گروپس (DeFi Groups)

دیفای گروپس با سوءاستفاده از نام دیفای (امور مالی غیرمتمرکز) و وعده های سودآوری غیرواقعی (ماهانه ۱۰ تا ۱۷ درصد) سعی در جلب اعتماد داشت. تیم توسعه دهنده آن ناشناس بود و هیچ اطلاعات شفافی درباره اعضا و سوابق آن ها وجود نداشت. مؤسسه نظارتی FINMA در سوئیس نیز نسبت به فعالیت های آن هشدار داده بود.

دریک (Darik)

دریک یک ارز دیجیتال بود که با ادعای داشتن مجوزهای رسمی و پیشی گرفتن از بیت کوین در ارزش، تبلیغ می شد. این ادعاها بی اساس بود و پروژه فاقد پشتوانه واقعی بود. پلیس امنیت اقتصادی ناجا اعضای اصلی این شبکه را دستگیر و وجوه کلاهبرداری شده را ضبط کرد.

بِم چین (BemChain)

بم چین یک پلتفرم سرمایه گذاری با ویژگی های مشکوک و فاقد نظارت قانونی بود. این پلتفرم به عنوان یک طرح هرمی فعالیت می کرد و وعده سودهای غیرواقعی و بازدهی های بالا را می داد. پنهان کردن هویت مالک دامنه و استفاده از خدمات مخفی سازی اطلاعات، از دیگر نشانه های کلاهبرداری آن بود.

پی کوین (PCoin)

پی کوین با سوءاستفاده از نام شرکت پوما، سعی در جذب سرمایه گذاران داشت. این پروژه فاقد اطلاعات شفاف درباره تیم توسعه دهنده، اهداف و کاربردها بود و در هیچ صرافی معتبر بین المللی لیست نشده بود. تمرکز بیش از ۹۰ درصد توکن ها در چند کیف پول محدود و استفاده از بازاریابی شبکه ای، نشانه های قوی کلاهبرداری بودند.

تری ان وست (Treenvest)

ترین وست یک طرح سرمایه گذاری کلاهبرداری بود که با وعده سودهای ثابت و بدون ریسک (ماهانه ۱۰ درصد) از طریق معاملات فارکس و ارز دیجیتال، کاربران را جذب می کرد. این پروژه نیز یک طرح پانزی بود و ادعاهای آن مبنی بر همکاری با کیف پول های معتبر مانند تراست والت، توسط خود این کیف پول ها تکذیب شد.

اوربیت نتورک (Orbit Network)

اوربیت نتورک شرکتی بود که ادعا می کرد در حوزه توسعه فناوری بلاک چین فعالیت دارد و سه ارز دیجیتال RKN، SNL و NYE را معرفی کرده بود. اطلاعات وب سایت آن مبهم بود، بنیان گذاران آن ناشناس بودند و بیش از ۹۹ درصد از توکن های RKN و NYE در اختیار ۱۰ آدرس محدود بود که نشان دهنده تمرکز بالا و احتمال کلاهبرداری بود.

کینگ مانی (King Money)

کینگ مانی یک ارز دیجیتال با نماد KIM بود که با هدف تسهیل انتقال ارزش در بازاریابی شبکه ای معرفی شد. این ارز در هیچ صرافی معتبر جهانی لیست نشده بود و وایت پیپر ناقصی داشت. نوسانات شدید قیمت و دستکاری های مصنوعی در آن مشاهده می شد. وزارت اطلاعات ایران در مهر ۱۴۰۰ گردانندگان آن را به عنوان یکی از بزرگ ترین شبکه های سازمان یافته کلاهبرداری دستگیر کرد.

یوتی بایت (UtByte)

یوتی بایت یک صرافی و کیف پول دیجیتال بود که برای ارز دیجیتال کینگ مانی (KIM) طراحی شد. این پلتفرم با ادعاهای نادرست درباره ارزش بازار کینگ مانی (۲۸ میلیارد یورو!) کاربران را فریب می داد. یوتی بایت امکان برداشت دارایی ها را محدود می کرد و ترافیک آن عمدتاً از ایران بود که نشان دهنده فریب کاربران ایرانی بود.

Initiative Q

این پروژه با هدف ایجاد یک سیستم پرداخت جدید و ارز دیجیتال «کیو» معرفی شد و وعده ارز رایگان به کاربران اولیه را می داد. اما فاقد شفافیت لازم (بدون وایت پیپر)، مدل اقتصادی مبهم (ارزش گذاری بر اساس تعداد کاربران) و عدم وجود محصول یا خدمات واقعی بود. این پروژه اطلاعات شخصی کاربران را جمع آوری می کرد که می تواند برای مقاصد نامشخص استفاده شود.

توکن دنا (DenaToken)

دنا توکن با نماد DNA، توسط فردی نوجوان راه اندازی شد و بدون دانش و تجربه کافی اقدام به فروش توکن های جعلی به مردم کرد. این پروژه بیش از ۶۱ میلیارد تومان کلاهبرداری کرد. عدم وجود وب سایتی کامل، وایت پیپر ناقص و وعده های دروغین مانند رشد ۱۰۰ برابری سرمایه، نشانه های کلاهبرداری آن بودند.

استخراج رمز ارز بهکامان (Behkamcoin)

بهکام کوین پروژه ای بود که با ادعای استخراج ارزهای دیجیتال با انرژی خورشیدی در ایران فعالیت می کرد. بنیان گذاران آن سابقه در حوزه بلاک چین نداشتند. این شرکت با تبلیغات گسترده و رپورتاژ آگهی، خود را معتبر نشان می داد، اما در واقع یک طرح پانزی بود که سرمایه کاربران را فریب می داد.

دگ کوین (Dag Coin)

دگ کوین یک ارز دیجیتال بود که توسط نایل سارگسیان معرفی شد و ادعا می کرد مشکلات مقیاس پذیری و سرعت تراکنش ها را حل می کند. اما این ارز به جای تمرکز بر توسعه فناوری، بیشتر بر جذب سرمایه گذاران جدید و وعده های بازدهی بالا تاکید داشت. عدم شفافیت در مورد تیم توسعه دهنده و نبود اطلاعات فنی معتبر، نگرانی ها را افزایش می داد.

پای نتورک (Pi Network)

پای نتورک پروژه ای است که ادعا می کند کاربران می توانند با اپلیکیشن موبایل، ارز دیجیتال پای (Pi) را استخراج کنند. این ادعا از نظر فنی غیرممکن است، زیرا استخراج واقعی نیازمند توان پردازشی بالاست. ارز دیجیتال پای هنوز در صرافی ها لیست نشده و کاربران نمی توانند آن را خرید و فروش کنند. ساختار آن شبیه طرح های هرمی (پاداش با دعوت دیگران) است و وایت پیپر آن ناقص است.

ایران کوین ماین (Iran Coinmine)

ایران کوین ماین یک وب سایت بود که ادعا می کرد با دستگاه های استخراج ارز دیجیتال، امکان سرمایه گذاری و کسب سود می دهد. این وب سایت وعده سودهای غیرواقعی بالا می داد و فاقد مجوز رسمی و اطلاعات شفاف درباره تیم مدیریت بود. کاربران پس از سرمایه گذاری قادر به برداشت سود یا اصل سرمایه خود نبودند.

لاکیرا (Laqira)

پروتکل لاکیرا با نماد LQR یک پروژه ارز دیجیتال بود که توسط برادران اوسیوند راه اندازی شد. ۹۸ درصد از توکن های LQR در پنج کیف پول نگهداری می شدند که قفل نبودند، و قرارداد هوشمند آن قابلیت ایجاد توکن های جدید و متوقف کردن تراکنش ها را داشت که امکان دستکاری بازار را فراهم می کرد. کد منبع پروژه در گیت هاب نیز شفافیت و اعتبار کافی نداشت.

WaykinGroup

وایکن گروپ وعده های جذابی در خصوص سودهای کلان، بازدهی تضمینی و فرصت های بی نظیر برای سرمایه گذاری ارائه می داد. این گروه فاقد شفافیت در ساختار و عملکرد بود، اطلاعات مشخصی از پشتوانه مالی یا تیم مدیریتی نداشت و اغلب فعالیت های آن بر جذب افراد جدید تمرکز داشت. روش های تبلیغاتی اغراق آمیز و استفاده از نام های جعلی از تاکتیک های آن بود.

بی ان بی ماتریکس (BNBmatrix)

BNBMatrix یک پروژه سرمایه گذاری بود که وعده سودهای روزانه غیرمنطقی (تا ۱۷ درصد) را به کاربران می داد. این پروژه با طراحی وب سایت جذاب و استفاده از قراردادهای هوشمند سعی در جلب اعتماد داشت، اما در واقع یک طرح پانزی بود. تشویق به جذب زیرمجموعه و دریافت پورسانت، ساختار هرمی آن را تقویت می کرد.

بیت بد (Bitbod)

باربد معصومی، معروف به بیت بد، شرکت BitBod را با هدف آموزش و مشاوره در زمینه ارزهای دیجیتال تأسیس کرد. با این حال، اتهاماتی مبنی بر کلاهبرداری علیه بیت بد مطرح شده، از جمله ترویج و تبلیغ توکن های بی ارزش یا تقلبی و استفاده از سلبریتی ها برای تبلیغ این توکن ها بدون آگاهی کافی از مشروعیت پروژه.

توکن ووجک (Wojak Token)

توکن ووجک (WOJ) به دلیل نوسانات شدید قیمتی و رفتارهای مشکوک در بازار، به عنوان یک کلاهبرداری از نوع پامپ و دامپ شناخته می شود. این پروژه ادعا می کرد یک پروژه خیریه برای کمک به معامله گرانی است که متضرر شده اند. اما تیم توسعه دهنده آن ناشناس بود، کدهای مشکوکی در قراردادهای هوشمند آن وجود داشت که امکان قفل کردن تبادل توکن را می داد، و نوسانات غیرعادی قیمت داشت.

کلاهبرداری AgiGPT-QT4

این پروژه جعلی با سوءاستفاده از نام هوش مصنوعی (ChatGPT) ادعا می کرد با استفاده از هوش مصنوعی می تواند کاربران را یک شبه میلیاردر کند. با سرمایه گذاری حداقلی ۱۰ تتر، وعده می داد که معاملات به دست هوش مصنوعی با نرخ پیروزی بالا و بدون ریسک انجام می شود. این ادعاها مضحک و غیرمنطقی بود، سازوکار نامشخصی داشت و بر زیرمجموعه گیری و استفاده از کدهای دعوت تاکید داشت.

کلاهبرداری پایکو (Paicoo)

شرکت پایکو که به پایکو کانادا نیز معروف است، خود را یکی از پیشگامان عرصه تجارت الکترونیک می دانست. این مجموعه از کاربران می خواست برای تسهیل تبادلات کالا و دریافت سود سرشار روزانه، به حساب آن مبالغی را واریز کنند. اما هیچ سازوکار روشنی برای فعالیت های آن وجود نداشت و اینکه چرا کاربران نمی توانستند مستقیماً در جابه جایی کالاها نقش داشته باشند، بی پاسخ مانده بود.

کلاهبرداری آی سی بروکر (IC Broker)

آی سی بروکر با نام های آی سی ام بروکرز یا آی سی بی نیز شناخته می شد و افراد را ترغیب می کرد تا با ورود سرمایه و هولد کردن دارایی های دیجیتال، سود قابل توجهی کسب کنند. این شرکت ادعا می کرد در تمامی حوزه های ارزهای دیجیتال، اوراق بهادار، سهام گذاری، دیفای و کشت سود فعال است. اما در واقع، یک مجموعه پانزی بود که می خواست با ظاهری آرمانی و وعده های دروغین، سرمایه مردم را به دست آورد.

کلاهبرداری BTCUIO

BTCUIO یک سایت جعلی بود که ظاهری پر از ایرادات داشت اما به شیوه ای متفاوت کاربران را جذب می کرد. این سایت به صورت ناشناس در واتساپ پیام هایی ارسال می کرد که به کاربران یک حساب با چندین هزار یا میلیون دلار اختصاص داده شده است و کافی است ثبت نام کنند و مبلغ را برداشت کنند. سپس از کاربران می خواست برای دسترسی به این مبلغ، حساب خود را شارژ کنند و این واریزهای مکرر تا جایی ادامه پیدا می کرد که دسترسی کاربر قطع و سرمایه او ضبط می شد.

کلاهبرداری سیکائو (Sikaoo)

سیکائو پلتفرمی بود که با وعده سودهای بالا در زمینه دراپ شیپینگ وارد میدان شد. این پلتفرم مدعی بود راهکارهای خاصی برای دراپ شیپینگ ارائه کرده و کاربران می توانند با سرمایه گذاری در آن سود قابل ملاحظه ای کسب کنند. اما هیچ سازوکار روشنی برای فعالیت های آن وجود نداشت و مشخص نبود چگونه پول و سرمایه کاربران، کارها را پیش می برد، که نشانه ای از یک طرح کلاهبرداری بود.

سخن پایانی

بازار ارزهای دیجیتال، با تمام پتانسیل های بی نظیرش، همواره محلی برای فعالیت کلاهبرداران بوده و خواهد بود. هوشیاری، تحقیق شخصی عمیق، و آموزش مداوم، قوی ترین سپرهای شما در برابر این خطرات هستند. به یاد داشته باشید که هیچ سرمایه گذاری قانونی، سودهای غیرواقعی و تضمین شده وعده نمی دهد و همواره باید نسبت به هر پیشنهادی که زیادی خوب به نظر می رسد، شکاک باشید. با افزایش دانش خود و رعایت اصول امنیتی، می توانید با اطمینان و آگاهی بیشتری در این دنیای مالی نوین قدم بردارید و از دارایی های دیجیتال خود محافظت کنید.