شکار غیرمنتظره هابل/ عکس – سیمارتیکل

به گزارش خبرگزاری سیمارتیکل، آنها در نور مریی به طور غیرمعمول آبی هستند، که آنها را از دیگر کهکشان های پر ستاره که نور مادون قرمز بیشتری ساطع می کنند، متمایز می کند. اخترفیزیکدانان کهکشان های فشرده را مطالعه می کنند زیرا آنها معادل نسبتاً نزدیکی برای کهکشان های کیهان اولیه فراهم می کنند. این بدان معنی است که کهکشان های فشرده می توانند به دانشمندان کمک کنند تا در مورد شکل گیری و تکامل کهکشان ها که ممکن است میلیاردها سال پیش اتفاق افتاده است بیاموزند.

هابل از ESO 185-IG013 که نام علمی این کهکشان است، در طول موج های فرابنفش، مریی و مادون قرمز تصویربرداری کرد تا جزییات گذشته را آشکار کند. صدها خوشه ستاره ای جوان که بسیاری از آنها کمتر از 100 میلیون سال سن دارند، کهکشان را پر می کنند. تعداد زیادی از خوشه های ستاره ای تنها 3.5 میلیون سال سن دارند، در مقایسه با مقیاس زمانی جهان ما، آن ها نوزادانی بیشتر نیستند. دانشمندان پیش بینی می کنند که بسیاری از این جوان ترین خوشه ها دوام نمی آورند، زیرا خوشه های جوان اغلب پس از دفع بیش از حد گازشان از بین می روند. تعداد زیاد خوشه های ستاره ای جوان نشان می دهد که این کهکشان بخشی از یک برخورد و ادغام کهکشانی اخیر بوده است. ساختار آشفته کهکشان، که احتمالاً از فعل و انفعالات گاز و غبار در طول برخورد رخ داده است، نشانه دیگری است. این ادغام سوخت زیادی را برای تشکیل ستارگان در اختیار سیستم قرار داد که امروزه نیز ادامه دارد.

ESO 185-IG013 همچنین حاوی یک پوسته جزر و مدی است، درخشش پراکنده ای که مرکز آن را احاطه کرده است، یک سیگنال رایج از ادغام کهکشان ها است. دانشمندان بر این باورند که در یک ادغام کهکشانی، کهکشان کوچکتر از دو کهکشان متقابل توسط کهکشان بزرگتر مختل می شود و بیشتر مواد خود را از دست می دهد. در این فرایند ماده ای آزاد می شود که سپس دوباره توسط گرانش کهکشان بزرگتر به داخل کشیده می شود. ناحیه متراکمی که مواد در آن جا به جا می شوند، پوسته نامیده می شود و شامل خوشه های ستاره ای زیادی است. علاوه بر پوسته، ESO 185-IG013 دارای یک دم گازی در شمال شرقی است.

همه ستارگان منظومه دارای جرم ترکیبی بیش از 7 میلیارد برابر خورشید ما هستند. این سیستم در فاصله 260 میلیون سال نوری از ما قرار دارد.

منبع: nasa

227227