آشنایی بیشتر با ایذه

تصور کنید پا به شهری می گذارید که تاریخ و طبیعت در هم آمیخته اند؛ جایی که ردپای تمدن های باستانی در کنار چشم اندازهای بکر کوهستانی و تالاب های فصلی داستانی هزاران ساله را روایت می کند. ایذه این شهر کهن در قلب زاگرس نه تنها گنجینه ای از آثار ایلامی و بختیاری است بلکه با آب و هوای منحصربه فرد و فرهنگ غنی مردمش مقصدی جذاب برای هر گردشگری محسوب می شود. اگر به دنبال تجربه ای متفاوت از سفر به جنوب ایران هستید و می خواهید با ابعاد کمتر شناخته شده این سرزمین آشنا شوید این راهنما شما را در کشف ایذه یاری خواهد کرد.

درباره ایذه

ایذه شهری در شمال شرق استان خوزستان در منطقه ای نیمه کوهستانی واقع شده است. این شهر که مرکز شهرستان ایذه محسوب می شود به واسطه موقعیت جغرافیایی خاص و پیشینه تاریخی غنی یکی از قطب های اصلی اکوتوریسم و گردشگری در استان خوزستان به شمار می رود. ایذه حدود ۱۸۰ کیلومتر با اهواز فاصله دارد و از نظر تقسیمات کشوری از شمال با لردگان از جنوب با کهگیلویه و بویراحمد از غرب با مسجد سلیمان و از شرق با استان چهارمحال و بختیاری همسایه است.

شهرستان ایذه با مساحت تقریبی ۳۸۰۰ کیلومتر مربع شامل دو بخش مرکزی و سوسن است. بخش مرکزی شامل شهر ایذه و دهستان های پیان حومه شرقی حومه غربی مرغا و هلایجان است. بخش سوسن نیز دهستان های سوسن غربی و سوسن شرقی را در بر می گیرد. جمعیت شهر ایذه طبق آخرین سرشماری حدود ۱۲۰ هزار نفر و جمعیت کل شهرستان نزدیک به ۱۹۸ هزار نفر است. مردم ایذه عمدتاً از قوم لر و ایل بختیاری هستند و به گویش بختیاری سخن می گویند. ایذه در گذشته پایتخت اتابکان لر بزرگ و سرزمین بختیاری بوده و همین پیشینه به اهمیت تاریخی و فرهنگی آن افزوده است.

تاریخچه ایذه

تاریخچه و نام های باستانی ایذه

ایذه یکی از کهن ترین سکونتگاه های پیوسته انسان در ایران است که تاریخ آن به دوره ایلامیان بازمی گردد. این شهر در طول تاریخ نام های متعددی داشته است. در دوره ایلام نو به آن «آیاپیر» یا «آجاپیر» می گفتند که در کتیبه های اشکفت سلمان ذکر شده است. نام «ایدیده» یا «ایدیذ» ایلامی نیز با توجه به قرارگیری در کنار تالاب میانگران به معنای «شهر میان آب» یا «شهر کنار آب» آمده و ممکن است اشاره به ایذه کنونی داشته باشد. در دوره هخامنشیان این منطقه خاستگاه حکومت نیمه مستقل الیمائی ها (بازماندگان ایلامیان) بود و شهر با نام «الیما» یا «الیمایی» شناخته می شد.

با گشودن منطقه توسط مسلمانان نام شهر به «ایزج» یا «ایذج» تغییر یافت و اکثر مورخان دوره اسلامی مانند ابن حوقل ابودلف مقدسی و حمدالله مستوفی این شهر را با همین نام ذکر کرده اند. اصطخری ایزج را جزو خوزستان دانسته و قزوینی حدود جغرافیایی و آثار تاریخی آن را شرح داده است. در سده پنجم هجری قمری اتابکان لر بزرگ در این منطقه قدرت گرفتند و پایتخت خود را در ایذه مستقر کردند. آن ها نام شهر را به «مالمیر» یا «مال امیر» تغییر دادند که در زبان لری بختیاری به معنای «آبادی و جایگاه امیران» است. این نام تا دوره پهلوی اول رایج بود تا اینکه در تیرماه ۱۳۱۴ خورشیدی فرهنگستان ایران نام باستانی «ایذه» را احیا و به صورت رسمی برای شهر انتخاب کرد.

وضعیت طبیعی

آب و هوای ایذه

ایذه با قرار گرفتن در منطقه ای نیمه کوهستانی آب و هوایی متفاوت با سایر شهرستان های گرمسیری خوزستان دارد. اقلیم آن مدیترانه ای از نوع نیمه کوهستانی است که ویژگی بارز آن تابستان های نسبتاً گرم و زمستان های سرد و پربارش است. میانگین بارش سالانه در ایذه حدود ۶۴۴ تا ۷۰۰ میلی متر است که این شهر را در رتبه اول بارش سالانه بین مراکز شهرستان های خوزستان قرار می دهد. این میزان بارش و توپوگرافی کوهستانی باعث شده تا ایذه در فصل بهار از سرسبزی و زیبایی بی نظیری برخوردار شود و گردشگران زیادی را جذب کند.

میانگین اختلاف دمای سالانه در ایذه حدود ۲۱ درجه سانتی گراد است. گرم ترین ماه سال معمولاً تیر با میانگین بیشینه دمای ۴۲.۲ درجه و سردترین ماه دی با میانگین کمینه دمای ۲.۲ درجه است. هرچند تابستان ها می تواند گرم باشد اما زمستان ها در ایذه سرد است و گاهی دما تا منفی ۱۲ درجه نیز کاهش می یابد و ۴ تا ۸ روز در سال یخبندان دارد. با این حال فصل های بهار و پاییز در ایذه بسیار دلپذیر هستند و بهترین زمان برای لذت بردن از طبیعت و بازدید از جاذبه های آن محسوب می شوند.

فرهنگ مردم ایذه

آداب و رسوم مردم ایذه

فرهنگ مردم ایذه عمیقاً با فرهنگ ایل بختیاری گره خورده است. مردم این شهر که عمدتاً از طوایف هفت لنگ و چهارلنگ بختیاری هستند به زبان لری با گویش بختیاری صحبت می کنند و آداب و رسوم ایل را حفظ کرده اند. لباس محلی جایگاه ویژه ای در فرهنگ مردم دارد؛ مردان معمولاً از چوقا (بالاپوش پشمی) شلوار دبیت (شلوار مشکی گشاد) کلاه خسروانی (کلاه سیاه نمدی) و گیوه (کفش دست باف) استفاده می کنند. زنان نیز لباس های بلند و رنگارنگ با چاک های بلند همراه با لچک (کلاه) و می نا (روسری بلند) بر سر می گذارند.

مراسم عروسی و عزاداری در ایذه با رسوم خاص بختیاری برگزار می شود. در جشن های عروسی رقص های گروهی مانند دستمال بازی و چوب بازی (ترکه بازی) بخش جدایی ناپذیر مراسم هستند که با نوای ساز و دهل همراهی می شوند. در مراسم عزاداری نیز آوازهای غمگین «گاگریو» خوانده می شود و ساز «چپ» که مخصوص بختیاری هاست نواخته می شود. این آداب و رسوم هویت فرهنگی مردم ایذه و ارتباط ناگسستنی آن ها با تاریخ و فرهنگ ایل بختیاری را نشان می دهد.

غذاهای محلی و سنتی ایذه

سفر به ایذه بدون چشیدن طعم غذاهای محلی آن کامل نمی شود. آشپزی در این منطقه تحت تأثیر فرهنگ بختیاری و محصولات طبیعی منطقه تنوع و طعم دلپذیری دارد. از معروف ترین غذاهای سنتی ایذه می توان به امگشت پلو (پلو مخلوط با خرما و کشمش و گاهی ماهی) کباب بختیاری (ترکیبی از گوشت گوسفند و مرغ که به سیخ کشیده می شود) اشکنه (نوعی آبگوشت ساده با نان خشک) گردو پلو و انواع آبگوشت های محلی اشاره کرد.

نان های محلی نیز جایگاه ویژه ای در سفره مردم ایذه دارند و انواع مختلفی از آن ها مانند نان تیری نان بلوط و … پخته می شود. طعم و عطر این نان ها به تنهایی تجربه ای لذت بخش است. کباب بختیاری به خصوص شهرتی کشوری دارد و بسیاری از گردشگران برای چشیدن طعم اصیل آن به ایذه سفر می کنند. استفاده از محصولات تازه و محلی در تهیه غذاها طعم بی نظیری به آن ها می بخشد و لذت چشیدن غذاهای ایذه را دوچندان می کند.

صنایع دستی و قالی بختیاری

صنایع دستی در ایذه بازتابی از طبیعت بکر و فرهنگ غنی مردم بختیاری است. بافت قالی و قالیچه های بختیاری از دیرباز در این منطقه رواج داشته و یکی از مهم ترین صنایع دستی محسوب می شود. قالی بختیاری با طرح ها و نقش های الهام گرفته از طبیعت مانند درختان حیوانات (بز کوهی کبک) و گل و بوته شناخته می شود. همچنین استفاده از اشکال هندسی و ذهنی بافی در کنار رنگ ها و الیاف طبیعی ویژگی بارز این قالی هاست.

علاوه بر قالی صنایع دستی دیگری نیز در ایذه رواج دارد. وریس بافی (نوعی نوار بافی) شیردند بافی (نوعی بافت با پشم گوسفند) گلیم بافی (گلیم لری) نمد مالی (ساخت نمد از پشم) گیوه دوزی (ساخت گیوه) چوقا بافی (بافت چوقا) و شیرسنگی تراشی (حجاری شیرهای سنگی) از دیگر هنرهای دستی مردم ایذه هستند. این صنایع دستی نه تنها بخشی از هویت فرهنگی منطقه هستند بلکه می توانند سوغاتی های ارزشمندی برای گردشگران باشند.

سوغات در سفر به ایذه

سفر به ایذه فرصت مناسبی برای تهیه سوغاتی های منحصربه فرد است که هم یادآور زیبایی های این منطقه باشند و هم طعم و عطر آن را به خانه ببرند. سوغاتی های ایذه به دو دسته کلی صنایع دستی و محصولات خوراکی تقسیم می شوند. در بخش صنایع دستی می توانید انواع قالی و قالیچه های بختیاری با طرح های زیبا و رنگ های طبیعی گلیم های دست باف نمد گیوه چوقا (بالاپوش بختیاری) و آثار حجاری شیر سنگی را پیدا کنید. هنر و دقت به کار رفته در این آثار آن ها را به یادگارهایی ارزشمند تبدیل کرده است.

در بخش محصولات خوراکی ایذه به دلیل طبیعت حاصلخیزش محصولات محلی باکیفیتی ارائه می دهد. محصولات لبنی تازه مانند شیر کره کشک سرشیر دوغ ماست و پنیر از جمله این سوغاتی ها هستند. همچنین برنج دشت سوسن انار شیوند روغن کشک و قارا (قره قروت محلی) از دیگر سوغاتی های خوراکی محبوب ایذه محسوب می شوند. خرید این محصولات تازه و محلی لذت سفر را تکمیل کرده و فرصتی برای آشنایی با طعم های اصیل منطقه فراهم می کند.

جاهای دیدنی ایذه

جاذذبه های گردشگری ایذه

ایذه به دلیل پیشینه تاریخی عمیق و طبیعت متنوع دارای جاذبه های گردشگری فراوانی است که هر سلیقه ای را راضی می کند. از آثار باستانی هزاران ساله که گواه تمدن های کهن ایلامی و الیمایی هستند تا چشم اندازهای طبیعی بکر شامل کوه ها دشت ها آبشارها تالاب ها و دریاچه سد کارون ۳ همگی بخشی از دیدنی های این منطقه را تشکیل می دهند. جاذبه های گردشگری ایذه را می توان به دسته های تاریخی طبیعی و مذهبی تقسیم کرد که هر کدام ویژگی ها و زیبایی های خاص خود را دارند.

بازدید از این مکان ها نه تنها فرصتی برای آشنایی با تاریخ و فرهنگ غنی منطقه فراهم می کند بلکه امکان لذت بردن از طبیعت آرامش بخش و انجام فعالیت های تفریحی متنوع را نیز به وجود می آورد. برنامه ریزی دقیق برای بازدید از این جاذبه ها به شما کمک می کند تا از زمان سفر خود نهایت استفاده را ببرید و خاطرات به یادماندنی از ایذه با خود به همراه داشته باشید.

جاهای دیدنی ایذه جاذبه های تاریخی

ایذه گنجینه ای از آثار تاریخی است که قدمت برخی از آن ها به چندین هزار سال پیش و دوران ایلامیان بازمی گردد. این آثار شامل سنگ نگاره ها نقش برجسته ها محوطه های باستانی و بناهای تاریخی از دوره های مختلف هستند. محوطه باستانی شمی با تندیس برنزی معروف مرد پارتی پل شالو باستانی که بخشی از آن زیر آب سد کارون ۳ قرار گرفته سنگ نگاره های کول فرح و اشکفت سلمان با نقوش مذهبی ایلامی قلعه تل مربوط به دوره قاجار و طاق طویله باقی مانده از دوره اتابکان لر از مهم ترین جاذبه های تاریخی ایذه هستند.

نقش برجسته خونگ اژدر با نقوش ایلامی و اشکانی نگارکند شهسوار با صحنه های مذهبی قلعه کژدمک با معماری خاص خود و نقش برجسته خونگ کمالوند از دیگر آثار تاریخی ارزشمند ایذه محسوب می شوند. این آثار نه تنها برای علاقه مندان به تاریخ و باستان شناسی جذاب هستند بلکه پنجره ای به سوی گذشته دور این سرزمین و تمدن های کهن آن می گشایند و روایتگر بخشی از تاریخ پرفراز و نشیب ایران هستند.

جاهای دیدنی ایذه طبیعت گردی

طبیعت ایذه با تنوع چشم اندازهایش مقصدی ایده آل برای طبیعت گردی است. قرارگیری در دامنه کوه های زاگرس و وجود منابع آبی مانند رودخانه کارون و تالاب ها باعث شده تا این منطقه از زیبایی های طبیعی فراوانی برخوردار باشد. دشت سوسن با عبور رودخانه کارون و طبیعت سرسبزش یکی از محبوب ترین مقاصد طبیعت گردی در ایذه است. آبشار شیوند با ارتفاع بیش از ۹۰ متر در دامنه کوه های منگشت منظره ای تماشایی را خلق کرده است.

دهکده تفریحی زراس در حاشیه سد کارون ۳ با امکاناتی برای قایق سواری و اسب سواری تالاب بین المللی میانگران با تنوع پرندگان مهاجر و تالاب فصلی بندون با زیبایی های بهاری از دیگر جاذبه های طبیعی ایذه هستند. منطقه سادات حسینی با روستاهای زیبا و طبیعت کوهستانی منطقه باجول در حاشیه سد کارون ۳ و تنگه قاسمی با ساختار دره ای و صخره ای همگی فرصت هایی بی نظیر برای لذت بردن از طبیعت بکر و آرامش بخش ایذه فراهم می کنند.

اماکن مذهبی ایذه

در کنار جاذبه های تاریخی و طبیعی ایذه دارای اماکن مذهبی و آرامگاه هایی است که مورد احترام مردم محلی هستند و می توانند برای گردشگران علاقه مند به فرهنگ و اعتقادات مردم منطقه جذاب باشند. هرچند اطلاعات تفصیلی در مورد تمامی این اماکن در دسترس نیست اما وجود بقاع متبرکه و آرامگاه های محلی نشان از جایگاه دین و معنویت در میان مردم ایذه دارد. این مکان ها فضایی آرامش بخش برای تأمل و آشنایی با باورهای مردم منطقه ارائه می دهند و بخشی از هویت فرهنگی ایذه محسوب می شوند.

نقش برجسته کول فرح

نقش برجسته کول فرح یکی از مهم ترین محوطه های باستانی روباز دوره ایلام نو است که در ۷ کیلومتری شمال شرق ایذه قرار دارد. این محوطه شامل ۶ نقش برجسته بزرگ است که بر روی صخره ها حکاکی شده اند و صحنه هایی از مراسم مذهبی حمل مجسمه خدایان قربانی کردن حیوانات (گاو) و نوازندگان را به تصویر کشیده اند. این نقوش اطلاعات ارزشمندی درباره آداب و رسوم مذهبی ایلامیان به دست می دهند.

کارشناسان معتقدند کول فرح نیایشگاه «نارسینا» یکی از خدایان ایلامی بوده است. نوشته های میخی ایلامی در کنار نقوش نام «هانی» حاکم محلی آیاپیر (ایذه) و خانواده اش را ذکر کرده اند. این نقش برجسته ها نه تنها از نظر تاریخی و هنری اهمیت دارند بلکه نشان دهنده پیچیدگی های فرهنگی و مذهبی تمدن ایلام در این منطقه کوهستانی هستند و بازدید از آن ها تجربه ای منحصربه فرد از تاریخ باستان ایران را فراهم می کند.

نقش برجسته اشکفت سلمان

اشکفت سلمان یا نیایشگاه «تاریشا» تنگه ای در کوه الهک در جنوب غربی ایذه است که شامل چهار نقش برجسته و بقایای یک نیایشگاه ایلامی است. دو نقش برجسته در دهانه غار و دو نقش برجسته دیگر در داخل غار قرار دارند. قدمت این آثار به دوره ایلام نو بازمی گردد و همگی مربوط به «هانی» حاکم محلی آیاپیر (ایذه) هستند. نقوش صحنه هایی از هانی به همراه خانواده سلطنتی (همسر و خواهرش) و کاهنان را نشان می دهند.

وجود تصویر یک زن در کنار مردان در این نقوش اشکفت سلمان را از نظر تاریخی حائز اهمیت می کند چرا که این تصاویر از قدیمی ترین نمونه های نمایش زن در هنر ایران باستان هستند. نیایشگاه تاریشا که به نظر می رسد نیایشگاه همسر هانی بوده در این مکان قرار داشته است. بازدید از اشکفت سلمان فرصتی است برای قدم گذاشتن در مکانی مقدس برای ایلامیان باستان و مشاهده آثاری هنری و تاریخی که روایتگر بخشی از زندگی و اعتقادات آن هاست.

دشت سوسن

دشت سوسن منطقه ای وسیع و بسیار زیبا در ۳۵ کیلومتری شمال غربی ایذه است که به دلیل عبور رودخانه کارون از میان آن از حاصلخیزی و سرسبزی فوق العاده ای برخوردار است. این دشت شامل روستاها و زمین های کشاورزی متعددی است و در فصل بهار با رویش گل های شقایق و گیاهان متنوع چشم اندازی رؤیایی پیدا می کند که گردشگران بسیاری را به سوی خود جذب می کند.

رودخانه کارون در این منطقه پیچ و خم های زیبایی ایجاد کرده و امکان قایق سواری و لذت بردن از طبیعت آبی را فراهم می کند. دشت سوسن با آب و هوای مطبوع فضای آرامش بخش و طبیعت بکر یکی از بهترین مکان ها برای پیک نیک پیاده روی و عکاسی در ایذه است. زیبایی های این دشت در هر فصلی جذابیت های خاص خود را دارد اما بهار اوج زیبایی و طراوت آن است.

آبشار شیوند

آبشار شیوند یکی از زیباترین آبشارهای طبیعی استان خوزستان است که در روستای شیوند و در دامنه کوه های منگشت در فاصله حدود ۳۰ کیلومتری جنوب شرق ایذه واقع شده است. این آبشار با ارتفاعی بیش از ۹۰ متر از میان صخره ها سرازیر می شود و منظره ای باشکوه و دل نشین را ایجاد می کند.

مسیر دسترسی به آبشار شیوند ممکن است کمی پیاده روی داشته باشد اما زیبایی طبیعت اطراف و هوای تازه منطقه خستگی راه را از بین می برد. بهترین زمان برای بازدید از آبشار شیوند فصل های بهار و تابستان است که آب و هوا برای طبیعت گردی و لذت بردن از خنکی آبشار مناسب تر است. طبیعت بکر اطراف آبشار آن را به مقصدی محبوب برای طبیعت گردان و علاقه مندان به آبشارها تبدیل کرده است.

دهکده زراس

دهکده تفریحی زراس مجموعه ای گردشگری در فاصله حدود ۴۰ کیلومتری ایذه و ۳۵ کیلومتری جنوب سد کارون ۳ است که در حاشیه دریاچه این سد قرار گرفته است. این دهکده با مساحت حدود ۲۰۶ هکتار امکانات تفریحی متنوعی را برای بازدیدکنندگان فراهم می کند.

در دهکده زراس می توانید از تفریحاتی مانند قایق سواری در دریاچه سد کارون ۳ دوچرخه سواری در مسیرهای مشخص شده و اسب سواری در دشت های اطراف لذت ببرید. طبیعت زیبا و چشم انداز دریاچه و کوه های اطراف فضای دلپذیری برای استراحت و تفریح ایجاد کرده است. زراس مقصدی مناسب برای خانواده ها و گروه هایی است که به دنبال ترکیبی از طبیعت گردی و فعالیت های تفریحی در سفر به ایذه هستند.

تالاب میانگران

تالاب میانگران یکی از مهم ترین تالاب های بین المللی ایران است که در فاصله حدود ۱.۵ کیلومتری غرب شهر ایذه و در جنوب غربی رشته کوه زاگرس واقع شده است. این تالاب دائمی با مساحتی بیش از ۲۴۰۰ هکتار یکی از زیستگاه های مهم حیات وحش منطقه و پناهگاه پرندگان مهاجر در فصول سرد سال است.

هر ساله ده ها نوع پرنده مهاجر از جمله آنقوت خوتکا تنجه اردک نوک پهن اردک سرسفید لک لک سفید لک لک سیاه فلامینگو و غاز پیشانی سفید زمستان را در این تالاب سپری می کنند. تالاب میانگران فرصتی عالی برای علاقه مندان به پرنده نگری و عکاسی از طبیعت و حیات وحش فراهم می کند. زیبایی آرامش بخش تالاب و تنوع زیستی آن میانگران را به یکی از جذاب ترین مقاصد طبیعی ایذه تبدیل کرده است.

محوطه باستانی شمی

محوطه باستانی شمی یکی از مهم ترین سایت های باستان شناسی دوره الیمایی (هم زمان با سلوکی و اشکانی) است که در شمال شهرستان ایذه و در نزدیکی روستای شمی قرار دارد. کاوش های باستان شناسی در این منطقه منجر به کشف آثار ارزشمندی شده است که مهم ترین آن ها تندیس برنزی بزرگی است که به «مرد پارتی» یا «سردار پارتی» معروف است و اکنون در موزه ملی ایران نگهداری می شود. قدمت این تندیس و بیشتر آثار کشف شده در شمی به حدود سال های ۱۷۱ تا ۱۳۸ پیش از میلاد بازمی گردد.

علاوه بر تندیس برنزی گورستان قدیمی با سنگ های مرمرین و دیگر آثار کشف شده در شمی اطلاعات مهمی درباره تاریخ فرهنگ و هنر دوره الیمایی در این منطقه به دست می دهند. محوطه باستانی شمی برای علاقه مندان به تاریخ و باستان شناسی مقصدی بسیار جذاب است و بازدید از آن فرصتی برای لمس تاریخ کهن این سرزمین فراهم می کند.

قلعه تل

قلعه تل بنایی تاریخی مربوط به دوره قاجار است که در حد فاصل شهرستان های باغملک و ایذه قرار دارد. ساخت این قلعه در سال های ۱۱۶۷-۱۱۶۸ شمسی به دستور محمدتقی خان چهارلنگ بختیاری آغاز شد و به عنوان محل زندگی و مرکز حکمرانی او و خانواده اش مورد استفاده قرار می گرفت. قلعه تل از خشت و گل ساخته شده و معماری آن نمونه ای از معماری اواخر دوره زندیه و اوایل دوره قاجار است.

این قلعه علاوه بر کاربری مسکونی در زمان جنگ ها به عنوان یک مرکز دفاعی نیز مورد استفاده قرار می گرفت. امروزه قلعه تل بازسازی شده و امکان بازدید از آن برای عموم فراهم است. معماری بنا شامل اتاق ها حیاط ها و برج و باروها نشان دهنده سبک زندگی و نیازهای دفاعی حاکمان محلی در آن دوره است و بازدید از آن می تواند برای علاقه مندان به تاریخ و معماری جذاب باشد.

راهنمای سفر به ایذه

بهترین زمان سفر به ایذه

انتخاب بهترین زمان برای سفر به ایذه به سلیقه شما و هدف از سفرتان بستگی دارد اما به طور کلی بهترین و دلپذیرترین آب و هوا در ایذه در فصل بهار به ویژه از اواسط اسفند تا اواخر اردیبهشت ماه تجربه می شود. در این دوره هوا معتدل است طبیعت در اوج سرسبزی و زیبایی قرار دارد و دشت ها پر از گل های وحشی می شوند که این شرایط برای طبیعت گردی و بازدید از جاذبه های طبیعی ایده آل است.

فصل پاییز نیز با آب و هوای خنک و دلپذیر و رنگارنگ شدن طبیعت زمان خوبی برای سفر به ایذه محسوب می شود و فضایی رمانتیک و آرامش بخش دارد. زمستان ها در ایذه سرد و پربارش است و ممکن است برای برخی فعالیت ها مانند کوهنوردی مناسب باشد. تابستان ها هوا نسبتاً گرم است اما بازدید از آبشارها و مناطق خنک تر می تواند همچنان جذاب باشد. بهار معمولاً شلوغ ترین فصل گردشگری در ایذه است.

مسیرهای دسترسی به ایذه

برای دسترسی به ایذه از شهرهای مختلف ایران مسیرها و روش های گوناگونی وجود دارد. یکی از اصلی ترین مسیرها جاده ۷۲ است که ایذه را از شرق به شهرضا و اصفهان و از غرب به اهواز متصل می کند. همچنین جاده دهدز به لردگان ایذه را به جاده ۵۵ و شهر یاسوج وصل می کند. بسته به مبدأ سفر می توانید از خودروی شخصی اتوبوس قطار (تا اهواز) یا هواپیما (تا اهواز) استفاده کنید.

سفر با خودروی شخصی انعطاف پذیری بیشتری برای توقف در مسیر و بازدید از جاهای دیدنی بین راه فراهم می کند. فاصله ایذه تا تهران حدود ۷۸۰ کیلومتر (تقریباً ۹.۵ ساعت رانندگی) تا اصفهان حدود ۳۳۰ کیلومتر (تقریباً ۵ ساعت) تا شیراز حدود ۴۵۰ کیلومتر (تقریباً ۷ ساعت) و تا اهواز حدود ۱۸۰ کیلومتر است. ایذه ترمینال اتوبوس بین شهری دارد اما فاقد فرودگاه و ایستگاه قطار است بنابراین برای سفر هوایی یا ریلی باید از زیرساخت های شهر اهواز استفاده کرد و سپس با اتوبوس یا تاکسی به ایذه رفت.

در سفر به ایذه کجا اقامت کنیم

برای اقامت در ایذه گزینه های متنوعی پیش روی شماست که می توانید بر اساس بودجه و ترجیحات خود یکی را انتخاب کنید. این گزینه ها شامل هتل ها اقامتگاه های بوم گردی اجاره سوئیت و ویلا و کمپینگ در طبیعت می شوند. هر کدام از این روش ها تجربه متفاوتی از اقامت در ایذه را ارائه می دهند.

اگر به دنبال اقامتی با امکانات استاندارد هستید می توانید از هتل های موجود در شهر استفاده کنید. برای تجربه ای نزدیک تر به فرهنگ و طبیعت منطقه اقامتگاه های بوم گردی گزینه مناسبی هستند. اجاره سوئیت و ویلا نیز برای خانواده ها یا گروه های بزرگ تر می تواند راحت باشد. علاقه مندان به طبیعت و ماجراجویی نیز می توانند با رعایت نکات ایمنی در مناطق مشخص شده برای کمپینگ چادر بزنند و شب را در دل طبیعت سپری کنند.

هتل های ایذه

در حال حاضر شهر ایذه دارای دو هتل اصلی برای اقامت مسافران است: هتل آنزان و هتل بهاران مالمیر. هر دو هتل یک ستاره هستند و امکانات آن ها در حد هتل های بزرگ تر نیست اما نیازهای اولیه اقامتی را برآورده می کنند.

هتل آنزان در خیابان امام واقع شده و دارای ۲۰ اتاق در دو طبقه است. این هتل امکاناتی مانند نمازخانه سالن صبحانه خوری و اینترنت در لابی دارد اما برخی اتاق ها فاقد سرویس بهداشتی خصوصی هستند و هتل فاقد آسانسور است. هتل بهاران مالمیر در بزرگراه انقلاب قرار دارد و در سال ۱۳۹۳ افتتاح شده است. این هتل پنج طبقه و ۲۰ اتاق دارد و امکاناتی مانند پارکینگ آسانسور رستوران چایخانه سنتی و تاکسی سرویس را ارائه می دهد. هرچند تعداد هتل ها در ایذه محدود است اما این دو گزینه برای اقامت چند روزه در شهر مناسب هستند.

اقامتگاه های بوم گردی ایذه

اقامتگاه های بوم گردی در ایذه فرصتی عالی برای تجربه زندگی سنتی و نزدیکی بیشتر به طبیعت و فرهنگ مردم محلی فراهم می کنند. چندین اقامتگاه بوم گردی در مناطق مختلف ایذه فعال هستند.

اقامتگاه بوم گردی لچک در روستای خونگ اژدر با ساختمان های کاهگلی و فضای سنتی امکاناتی مانند آشپزخانه عمومی و راهنمای محلی ارائه می دهد و امکان سفارش غذاهای محلی را فراهم می کند. اقامتگاه الیما در روستای تکاب با ۷ اتاق و ظرفیت پذیرش ۳۵ نفر امکاناتی مانند پارکینگ راهنمای تور و صبحانه محلی رایگان دارد. اقامتگاه پاپیلا در دشت سوسن با ۱۰ اتاق و ظرفیت ۷۰ نفر پارکینگ راهنمای تور و اینترنت رایگان ارائه می دهد. اقامتگاه قلعه سرد در روستایی با همین نام آب و هوایی خنک دارد و به آبشار توف اسپید نزدیک است و امکاناتی مانند آشپزخانه و پارکینگ دارد. این اقامتگاه ها تجربه ای متفاوت و دلنشین از اقامت در ایذه را به ارمغان می آورند.

رستوران های معروف ایذه

برای چشیدن طعم غذاهای محلی و سنتی ایذه و همچنین انواع غذاهای دیگر می توانید به رستوران های معروف این شهر مراجعه کنید. ایذه دارای چندین رستوران است که انواع غذاها را با کیفیت های متفاوت ارائه می دهند. برخی از رستوران های شناخته شده در ایذه عبارتند از: رستوران لاکچری و رستوران فانوس در میدان ولایت بلوار انقلاب رستوران کرامت و رستوران باباکرم و رستوران پدیده در بلوار حافظ جنوبی بلوار مدرس رستوران کارون در میدان ولایت بلوار فلسطین رستوران باغ دلفین در بلوار زاگرس رستوران قلعه زراس در بلوار حافظ جنوبی خیابان سلمان فارسی رستوران سیر و پیاز در بلوار اشکبوس نادری خیابان علیزاده و رستوران و فست فود تیامو در بلوار حافظ جنوبی خیابان امام خمینی. این رستوران ها گزینه هایی برای صرف غذا در طول سفر شما به ایذه هستند.

بازارها و مراکز خرید در سفر به ایذه

بازارها و مراکز خرید در ایذه مکان هایی مناسب برای تهیه سوغاتی صنایع دستی و مایحتاج روزمره هستند. در این مکان ها می توانید با فرهنگ خرید مردم محلی آشنا شوید و همچنین انواع محصولات بومی و دست ساز را پیدا کنید. مراکز خرید و پاساژهای مختلفی در ایذه وجود دارند که دسترسی به آن ها با تاکسی یا خودروی شخصی راحت است.

بازدید از بازارهای محلی ایذه به ویژه برای خرید صنایع دستی مانند قالی و گلیم بختیاری نمد و گیوه تجربه ای دلپذیر است. همچنین می توانید محصولات خوراکی محلی مانند لبنیات تازه برنج سوسن و انار شیوند را از این بازارها تهیه کنید. مراکز خرید مدرن تر نیز انواع کالاها را ارائه می دهند و گزینه های بیشتری برای خرید فراهم می کنند. گشت و گذار در این بازارها و مراکز خرید بخش جذابی از سفر به ایذه محسوب می شود.

ایذه کجاست؟

ایذه شهری نیمه کوهستانی در شمال شرق استان خوزستان است که به دلیل موقعیت جغرافیایی و تاریخی خود قطب اکوتوریسم استان محسوب می شود.

بهتر است چه زمانی به ایذه سفر کنیم؟

بهترین زمان برای سفر به ایذه اواخر اسفند تا اواخر اردیبهشت است که هوا بسیار مطبوع و طبیعت سرسبز و دیدنی است.

جاهای دیدنی معروف ایذه کجاست؟

از معروف ترین جاهای دیدنی ایذه می توان به سنگ نگاره کول فرح نقش برجسته اشکفت سلمان دشت سوسن آبشار شیوند و محوطه باستانی شمی اشاره کرد.

بهترین هتل های ایذه کدام است؟

در حال حاضر هتل های آنزان و بهاران مالمیر تنها هتل های موجود در ایذه هستند که برای اقامت مسافران در نظر گرفته شده اند.

بهترین راه دسترسی به ایذه کدام است؟

سفر با خودروی شخصی به ایذه امکان بازدید از جاذبه های مسیر را فراهم می کند. همچنین می توانید با اتوبوس یا از طریق فرودگاه و راه آهن اهواز به این شهر دسترسی پیدا کنید.