درصد همانندجویی دانشگاه تهران
درصد همانندجویی قابل قبول یکی از دغدغه‌های اصلی در نگارش مقالات پایان‌نامه‌ها و پروپوزال‌های علمی است. این میزان مشابهت متنی با منابع موجود بسته به نوع سند و معیارهای دانشگاه یا نشریه متفاوت است و رعایت آن برای اطمینان از اصالت پژوهش و جلوگیری از سرقت ادبی ضروری است. دانشگاه‌های معتبر مانند دانشگاه تهران استانداردهای سخت‌گیرانه‌ای در این زمینه دارند.
درصد همانندجویی قابل قبول
در جامعه علمی تعیین درصد همانندجویی قابل قبول یکی از چالش‌های مهم به شمار می‌رود. همانندجویی یا مشابهت متنی به میزان همپوشانی محتوای یک متن با منابع دیگر اشاره دارد. این شباهت می‌تواند ناشی از نقل‌قول‌های مستقیم ارجاعات صحیح یا حتی استفاده ناخواسته از اصطلاحات و عبارات رایج در یک حوزه علمی باشد. با این حال اگر این مشابهت از حد مجاز فراتر رود و به خصوص بدون ارجاع‌دهی مناسب صورت پذیرد می‌تواند مصداق سرقت ادبی تلقی شود که پیامدهای جدی برای اعتبار پژوهشگر و اعتبار علمی اثر خواهد داشت. نرم‌افزارهای پیشرفته‌ای نظیر iThenticate و سامانه‌های داخلی مانند سامانه همانندجو ابزارهای اصلی در این زمینه هستند که با مقایسه متن ورودی با پایگاه‌های داده عظیمی از مقالات کتاب‌ها پایان‌نامه‌ها و محتوای وب گزارش دقیقی از میزان و محل شباهت‌ها ارائه می‌دهند. این ابزارها معمولاً شباهت‌های ناشی از فهرست منابع عنوان‌ها و بخش‌های استاندارد را نادیده می‌گیرند اما تشخیص نهایی اینکه آیا شباهت موجود قابل قبول است یا خیر بر عهده کارشناسان و کمیته‌های علمی است. درک اینکه چه درصدی از همانندجویی در شرایط مختلف پذیرفته می‌شود برای پژوهشگران حیاتی است تا بتوانند با اطمینان خاطر آثار علمی خود را منتشر یا ارائه دهند.
جدول درصدهای قابل قبول همانندجویی
درصد قابل قبول همانندجویی یک مقدار ثابت و یکسان برای تمامی آثار علمی نیست و بر اساس فاکتورهای مختلفی تعیین می‌شود. این فاکتورها شامل نوع سند (مقاله پایان‌نامه پروپوزال) مقطع تحصیلی حوزه علمی و حتی سیاست‌های خاص هر دانشگاه یا نشریه است. برای درک بهتر این تفاوت‌ها می‌توان یک جدول راهنما ارائه داد که درصدهای معمول و رایج در جامعه علمی را نشان می‌دهد. این جدول صرفاً یک راهنما است و مقادیر دقیق باید از دستورالعمل‌های رسمی نهاد مربوطه استعلام شوند. به عنوان مثال مقالات پژوهشی که انتظار نوآوری و داده‌های جدید در آن‌ها بیشتر است معمولاً درصد مشابهت کمتری نسبت به مقالات مروری که به جمع‌بندی و تحلیل تحقیقات پیشین می‌پردازند مجاز دارند. پایان‌نامه‌ها نیز بسته به مقطع (کارشناسی ارشد یا دکتری) و حساسیت رشته محدودیت‌های متفاوتی دارند. پروپوزال‌ها که طرح اولیه پژوهش هستند و بر ایده اصلی تمرکز دارند معمولاً باید کمترین درصد مشابهت را داشته باشند. جدول زیر درصدهای تقریبی و رایج در محیط‌های آکادمیک را نمایش می‌دهد:
| نوع اثر علمی | مقطع تحصیلی/نوع | درصد تقریبی قابل قبول همانندجویی | توضیحات |
|---|---|---|---|
| مقاله پژوهشی | عمومی | 10% – 20% | تمرکز بر نتایج جدید شباهت عمدتاً در بخش‌های مقدمه و روش‌شناسی (با ارجاع صحیح) |
| مقاله مروری | عمومی | تا 30% (گاهی بیشتر با توجیه) | مرور و تحلیل آثار قبلی نیاز به نقل‌قول و ارجاع گسترده‌تر |
| پروپوزال | کارشناسی ارشد/دکتری | زیر 15% (معمولاً زیر 10%) | تأکید بر نوآوری ایده شباهت محدود به بخش پیشینه |
| پایان‌نامه/رساله | کارشناسی ارشد | 15% – 25% | بسته به رشته و دانشگاه متفاوت است |
| پایان‌نامه/رساله | دکتری | زیر 15% (معمولاً زیر 10%) | تأکید بر اصالت و نوآوری بالا |
| پایان‌نامه | دانشگاه آزاد (ارشد) | کمتر از 30% | استاندارد داخلی دانشگاه آزاد برای مقطع ارشد |
| پایان‌نامه | دانشگاه آزاد (دکتری) | کمتر از 20% | استاندارد داخلی دانشگاه آزاد برای مقطع دکتری |
| پایان‌نامه | دانشگاه تهران (ارشد) | کمتر از 15% | استاندارد دانشگاه تهران برای مقطع ارشد |
| پایان‌نامه | دانشگاه تهران (دکتری) | زیر 10% (گاهی تا 15% با توجیه) | استاندارد سخت‌گیرانه دانشگاه تهران برای مقطع دکتری |
توجه به این نکته ضروری است که حتی در صورت پایین بودن درصد کلی همانندجویی وجود بخش‌های مشابهت بالا در قسمت‌های کلیدی مانند روش‌شناسی یا نتایج می‌تواند مشکل‌ساز باشد. همچنین استفاده از ابزارهای معتبر برای بررسی همانندجویی و درک صحیح گزارش‌های آن‌ها برای نویسندگان بسیار مهم است.
عوامل تأثیرگذار بر تعیین درصد قابل قبول
تعیین درصد قابل قبول همانندجویی یک فرآیند چندوجهی است که تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار می‌گیرد. این عوامل تعیین می‌کنند که چرا یک درصد مشخص از مشابهت در یک متن قابل قبول است در حالی که در متنی دیگر با همان درصد مشابهت مشکل سرقت ادبی مطرح می‌شود. شناخت این عوامل به پژوهشگران کمک می‌کند تا انتظارات واقع‌بینانه‌ای از گزارش همانندجویی خود داشته باشند و در صورت لزوم اقدامات اصلاحی مناسبی را انجام دهند. سه عامل اصلی که بیشترین تأثیر را بر تعیین این درصد دارند شامل نوع مقاله یا سند علمی روش‌شناسی تحقیق به کار رفته و حوزه علمی یا رشته تخصصی مورد بحث است.
نوع مقاله
نوع مقاله یا سند علمی یکی از مهم‌ترین فاکتورها در تعیین درصد مجاز همانندجویی است. مقالات پژوهشی (Research Articles) که بر پایه تحقیقات جدید جمع‌آوری داده‌های اولیه و تحلیل‌های نوآورانه نگاشته می‌شوند انتظار می‌رود که حداقل میزان مشابهت را با آثار پیشین داشته باشند. در این نوع مقالات بخش‌های اصلی مانند روش‌شناسی نتایج و بحث باید کاملاً اصیل باشند. در مقابل مقالات مروری (Review Articles) که هدف آن‌ها جمع‌بندی تحلیل و نقد تحقیقات منتشر شده در یک حوزه خاص است به طور طبیعی دارای درصد مشابهت بالاتری هستند. این افزایش مشابهت ناشی از نیاز به ارجاع گسترده به مقالات قبلی نقل‌قول از تعاریف یا یافته‌های کلیدی و استفاده از اصطلاحات تخصصی رایج است. در مقالات مروری مهم این است که مرور ادبیات به صورت تحلیلی و انتقادی انجام شود و صرفاً کپی‌برداری از خلاصه‌ها یا بخش‌های مقالات دیگر نباشد. پایان‌نامه‌ها و رساله‌ها نیز بسته به اینکه تا چه حد شامل تحقیقات اصیل و نوآورانه هستند درصدهای متفاوتی از مشابهت را تحمل می‌کنند.
روش‌شناسی تحقیق
روش‌شناسی تحقیق به کار رفته در یک پژوهش نیز می‌تواند بر درصد قابل قبول همانندجویی تأثیرگذار باشد. در تحقیقاتی که از روش‌های کمی و تجربی استفاده می‌کنند و داده‌ها به صورت میدانی یا آزمایشگاهی جمع‌آوری شده‌اند بخش روش‌شناسی ممکن است شامل توضیحات استانداردی در مورد ابزارها روش‌های نمونه‌گیری یا پروتکل‌های آزمایشگاهی باشد که شباهت‌هایی با متون دیگر ایجاد می‌کند. با این حال بخش نتایج و تحلیل‌ها باید کاملاً منحصر به فرد و بر اساس داده‌های جدید پژوهشگر باشد. در روش‌های کیفی به دلیل تحلیل تفسیری و عمقی داده‌ها نحوه ارائه یافته‌ها ممکن است کمتر ساختاریافته باشد اما همچنان اصالت تحلیل‌ها اهمیت دارد. در تحقیقاتی که از روش‌های تحلیلی مدل‌سازی یا متاآنالیز استفاده می‌کنند به دلیل نیاز به توضیح مدل‌های موجود یا تحلیل داده‌های ثانویه ممکن است درصد مشابهت در بخش‌های خاصی کمی بالاتر باشد به شرطی که ارجاعات دقیق باشند. مهم این است که شرح روش‌شناسی به گونه‌ای ارائه شود که قابلیت تکرارپذیری تحقیق را فراهم کند حتی اگر از روش‌های استاندارد استفاده شده باشد.
حوزه علمی
حوزه علمی یا رشته تخصصی پژوهش نیز در تعیین درصد همانندجویی قابل قبول نقش دارد. در برخی رشته‌ها مانند علوم پایه فنی و مهندسی که زبان نوشتاری اغلب دقیق فنی و استاندارد است و تأکید بر نتایج کمی و فرمول‌هاست انتظار می‌رود درصد مشابهت متنی پایین‌تر باشد. استفاده از اصطلاحات تخصصی و فرمول‌ها ممکن است شباهت‌های جزئی ایجاد کند اما بدنه اصلی متن باید نوآورانه باشد. در مقابل در رشته‌های علوم انسانی علوم اجتماعی هنر و ادبیات به دلیل ماهیت تفسیری تحلیلی و تاریخی مباحث و نیاز به ارجاع گسترده به متون نظری آثار ادبی اسناد تاریخی و نقل‌قول از نظریه‌پردازان ممکن است درصد مشابهت بالاتری قابل قبول باشد. در این حوزه‌ها نحوه تحلیل تفسیر و ترکیب ایده‌ها و منابع مختلف و همچنین ارائه استدلال‌های جدید اهمیت بیشتری نسبت به کاملاً منحصر به فرد بودن هر عبارت دارد. بنابراین استانداردهای همانندجویی باید با توجه به ماهیت و روش‌های رایج در هر حوزه علمی تنظیم شوند.
درصد مشابهت مقاله قابل قبول
در فرآیند ارسال مقاله به نشریات علمی بررسی درصد مشابهت یکی از مراحل استاندارد و حیاتی است. نشریات معتبر علمی به ویژه آن‌هایی که در پایگاه‌های داده بین‌المللی نمایه‌سازی می‌شوند از ابزارهای همانندجویی پیشرفته برای ارزیابی اصالت مقالات ارسالی استفاده می‌کنند. هدف از این بررسی اطمینان از این است که محتوای مقاله اصیل بوده و از آثار منتشر شده دیگر بدون ارجاع صحیح کپی‌برداری نشده است. درصد مشابهت قابل قبول برای مقالات علمی به شدت به سیاست‌های هر نشریه بستگی دارد اما می‌توان یک محدوده کلی را در نظر گرفت. معمولاً نشریات درصد مشابهت کلی کمتر از 15 تا 20 درصد را بدون نیاز به بررسی دقیق‌تر می‌پذیرند. با این حال این درصد کلی تنها یک شاخص اولیه است. مهم‌تر از درصد کلی نحوه توزیع این مشابهت و ماهیت بخش‌های مشابهت‌دار است. شباهت‌های پراکنده در بخش‌های مرور ادبیات یا مقدمه که به درستی ارجاع داده شده‌اند معمولاً قابل قبول تلقی می‌شوند. اما شباهت‌های بالا در بخش‌های روش‌شناسی نتایج یا بحث حتی اگر درصد کلی پایین باشد می‌تواند نشانه سرقت ادبی یا عدم اصالت پژوهش باشد و منجر به رد مقاله شود. همچنین برخی نشریات ممکن است حداکثر درصد مشابهت برای هر منبع واحد را نیز محدود کنند مثلاً کمتر از 5 درصد مشابهت از یک منبع خاص.
درصد همانند جویی قابل قبول برای ژورنال های معتبر عملی
ژورنال‌های معتبر علمی به خصوص آن‌هایی که در سطح بین‌المللی شناخته شده‌اند و ضریب تأثیر بالایی دارند استانداردهای بسیار سخت‌گیرانه‌ای برای پذیرش مقالات دارند. این سخت‌گیری نه تنها در کیفیت علمی و نوآوری پژوهش است بلکه در رعایت اصول اخلاقی نشر از جمله جلوگیری از سرقت ادبی نیز اعمال می‌شود. برای این ژورنال‌ها اطمینان از اصالت هر مقاله ارسالی حیاتی است تا اعتبار خود و جامعه علمی را حفظ کنند. درصد همانندجویی قابل قبول برای این ژورنال‌ها معمولاً در محدوده پایین‌تری نسبت به نشریات محلی یا کم‌اعتبارتر قرار دارد. به طور رایج ژورنال‌های معتبر درصد مشابهت کلی کمتر از 10 تا 15 درصد را به عنوان آستانه اولیه در نظر می‌گیرند. در برخی حوزه‌های بسیار رقابتی یا ژورنال‌های برتر این درصد ممکن است حتی به زیر 10 درصد نیز برسد. ابزارهای مورد استفاده توسط این ژورنال‌ها مانند iThenticate بسیار دقیق هستند و می‌توانند شباهت‌های کوچک را نیز شناسایی کنند. با این حال این ابزارها قابلیت فیلتر کردن شباهت‌های ناشی از فهرست منابع نقل‌قول‌های مستقیم با علامت نقل‌قول و ارجاع صحیح و اصطلاحات فنی و استاندارد را دارند. بنابراین آنچه در گزارش همانندجویی اهمیت پیدا می‌کند بخش‌هایی از متن است که بدون ارجاع یا با ارجاع ناقص شباهت بالایی با متون دیگر دارند به خصوص اگر این شباهت در بخش‌های کلیدی مقاله باشد. نویسندگان باید قبل از ارسال مقاله به چنین ژورنال‌هایی از ابزارهای مشابهت‌یابی معتبر استفاده کرده و اطمینان حاصل کنند که درصد همانندجویی در محدوده قابل قبول ژورنال مورد نظر قرار دارد و هرگونه شباهت موجود با ارجاع صحیح همراه است.
درصد قابل قبول همانندجویی پروپوزال
پروپوزال تحقیقاتی به عنوان نقشه راه یک پژوهش آتی باید نشان‌دهنده ایده‌ای نوآورانه و اصیل باشد. به همین دلیل درصد همانندجویی قابل قبول برای پروپوزال‌ها معمولاً پایین‌تر از پایان‌نامه‌ها یا مقالات کامل است. هدف اصلی از بررسی همانندجویی در پروپوزال اطمینان از این است که طرح پیشنهادی تکراری نیست و دانشجو یا پژوهشگر درک صحیحی از پیشینه پژوهش داشته و توانسته است خلأهای تحقیقاتی را شناسایی کند. در بسیاری از دانشگاه‌ها و موسسات تحقیقاتی درصد مجاز همانندی برای پروپوزال‌ها کمتر از 15 درصد و در موارد متعددی حتی زیر 10 درصد تعیین می‌شود. این سخت‌گیری به این دلیل است که انتظار می‌رود بخش‌های کلیدی پروپوزال مانند بیان مسئله اهداف سوالات تحقیق و نوآوری کاملاً منحصر به فرد و برآمده از تفکر پژوهشگر باشند. بخش‌هایی که ممکن است حاوی شباهت‌های بیشتری باشند قسمت مرور ادبیات و پیشینه پژوهش هستند که در آن‌ها به ناچار باید به تحقیقات قبلی اشاره و ارجاع داده شود. با این حال حتی در این بخش‌ها نیز نحوه نگارش تحلیل و ترکیب اطلاعات باید اصیل باشد و صرفاً کپی‌برداری از چکیده‌ها یا مقدمه مقالات دیگر تلقی نشود. استفاده از ابزارهای همانندجویی در مرحله نگارش پروپوزال به پژوهشگران کمک می‌کند تا پیش از ارائه رسمی میزان مشابهت طرح خود را بررسی کرده و در صورت لزوم با بازنویسی و ارجاع‌دهی دقیق درصد همانندجویی را به حد مجاز کاهش دهند و از اصالت ایده خود دفاع کنند.
درصد قابل قبول همانندجویی پایان‌نامه
پایان‌نامه یا رساله تحصیلی اوج فعالیت پژوهشی یک دانشجو در مقاطع تحصیلات تکمیلی است و انتظار می‌رود که حاوی سهمی در تولید دانش باشد. بنابراین بررسی همانندجویی در پایان‌نامه‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است تا از اصالت و نوآوری محتوای آن اطمینان حاصل شود و از سرقت علمی جلوگیری گردد. درصد مجاز همانندی پایان‌نامه در دانشگاه‌های مختلف و برای مقاطع متفاوت متغیر است. به طور کلی برای پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد درصد قابل قبول مشابهت معمولاً بین 15 تا 25 درصد در نظر گرفته می‌شود. این محدوده به رشته تحصیلی و سیاست‌های داخلی دانشگاه بستگی دارد. برای رساله‌های دکتری به دلیل تأکید بیشتر بر نوآوری و اصالت پژوهش در سطح بین‌المللی درصد مجاز همانندجویی به طور قابل توجهی پایین‌تر است و معمولاً زیر 15 درصد و در بسیاری از موارد حتی زیر 10 درصد تعیین می‌شود. این تفاوت در درصد به این دلیل است که رساله دکتری باید مرزهای دانش را جابجا کرده و یافته‌ها و تحلیل‌های کاملاً جدیدی ارائه دهد که شباهت کمی با تحقیقات قبلی داشته باشد. بخش‌هایی از پایان‌نامه که ممکن است حاوی شباهت بیشتری باشند شامل مقدمه مرور ادبیات و بخش‌هایی از روش‌شناسی است که از استانداردها یا پروتکل‌های رایج پیروی می‌کنند. با این حال بخش‌های اصلی مانند نتایج بحث و نتیجه‌گیری باید کاملاً اصیل و بر اساس کار خود دانشجو باشند. دانشگاه‌ها از سامانه‌های همانندجویی برای بررسی پایان‌نامه‌ها استفاده می‌کنند و گزارش حاصل از این سامانه مبنای تصمیم‌گیری برای تأیید یا رد پایان‌نامه از نظر اصالت محتوا قرار می‌گیرد. دانشجویان باید قبل از ارسال پایان‌نامه برای دفاع از ابزارهای مشابهت‌یابی استفاده کرده و از رعایت استانداردهای دانشگاه اطمینان حاصل کنند.
درصد همانندجویی پایان‌نامه دانشگاه آزاد
دانشگاه آزاد اسلامی به عنوان یکی از بزرگترین دانشگاه‌های کشور سیاست‌های مشخصی برای بررسی همانندجویی پایان‌نامه‌ها و رساله‌های دانشجویان خود دارد. این سیاست‌ها با هدف ارتقاء کیفیت پژوهش و اطمینان از رعایت اصول اخلاق علمی تدوین شده‌اند. دانشجویان مقاطع تحصیلات تکمیلی در دانشگاه آزاد ملزم هستند که پایان‌نامه‌های خود را از طریق سامانه همانندجو بررسی کرده و گزارش مشابهت را به واحد دانشگاهی خود ارائه دهند. درصدهای قابل قبول همانندجویی در دانشگاه آزاد بسته به مقطع تحصیلی متفاوت است. طبق دستورالعمل‌های این دانشگاه درصد قابل قبول همانندجویی برای پایان‌نامه‌های مقطع کارشناسی ارشد معمولاً کمتر از 30 درصد تعیین شده است. این درصد به دانشجویان اجازه می‌دهد تا در بخش‌های مرور ادبیات و پیشینه پژوهش از منابع موجود استفاده کنند به شرطی که ارجاع‌دهی به درستی انجام شود. اما برای رساله‌های دکتری به دلیل اهمیت بالاتر نوآوری و اصالت در این مقطع درصد مجاز همانندجویی سخت‌گیرانه‌تر بوده و کمتر از 20 درصد تعیین شده است. این تفاوت در درصد نشان‌دهنده تأکید دانشگاه بر اصالت پژوهش در مقاطع بالاتر است. حتی در صورت پایین بودن درصد کلی مشابهت وجود بلوک‌های بزرگ متنی که بدون تغییر یا با تغییرات جزئی از یک منبع واحد کپی شده باشند می‌تواند مشکل‌ساز تلقی شود. بنابراین دانشجویان دانشگاه آزاد باید نه تنها به درصد کلی همانندجویی توجه کنند بلکه از بازنویسی مناسب (پارافریز) و ارجاع‌دهی دقیق منابع در سراسر متن پایان‌نامه خود اطمینان حاصل نمایند تا از بروز مشکلات مرتبط با سرقت ادبی جلوگیری شود.
درصد مجاز همانندی پایان‌نامه دانشگاه تهران
دانشگاه تهران به عنوان نماد آموزش عالی در ایران همواره بر حفظ و ارتقاء استانداردهای علمی و اخلاقی در پژوهش تأکید داشته است. در همین راستا این دانشگاه برای پایان‌نامه‌ها و رساله‌های دانشجویان تحصیلات تکمیلی خود به ویژه در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری معیارهای سخت‌گیرانه‌ای در زمینه همانندجویی وضع کرده است. هدف از این سخت‌گیری اطمینان از اصالت نوآوری و کیفیت بالای پژوهش‌های انجام شده در این دانشگاه است. دانشگاه تهران نیز از سامانه‌های همانندجویی برای بررسی متون پایان‌نامه‌ها استفاده می‌کند و گزارش حاصل از این بررسی بخش مهمی از فرآیند تایید پایان‌نامه قبل از دفاع محسوب می‌شود. درصد مجاز همانندی پایان‌نامه در دانشگاه تهران به طور کلی پایین‌تر از بسیاری از دانشگاه‌های دیگر است. برای پایان‌نامه‌های مقطع کارشناسی ارشد درصد مشابهت مجاز معمولاً **کمتر از 15 درصد** تعیین شده است. این درصد نشان‌دهنده انتظار دانشگاه برای ارائه تحلیل‌ها و نتایج اصیل حتی در مقطع کارشناسی ارشد است. اما سخت‌گیری اصلی در مقطع دکتری اعمال می‌شود. برای رساله‌های دکتری در دانشگاه تهران به دلیل ضرورت ارائه پژوهشی کاملاً نوآورانه و دارای قابلیت انتشار در نشریات معتبر بین‌المللی درصد مجاز همانندجویی به طور قابل توجهی پایین‌تر و معمولاً **زیر 10 درصد** تعیین شده است. در برخی موارد و با توجیه مستند ممکن است تا 15 درصد نیز پذیرفته شود اما استاندارد اصلی همان زیر 10 درصد است. این آستانه پایین نشان‌دهنده تأکید شدید دانشگاه تهران بر تولید دانش جدید و جلوگیری قاطع از هرگونه سرقت علمی در بالاترین سطح آکادمیک است. دانشجویان دانشگاه تهران باید در طول فرآیند نگارش پایان‌نامه خود به ویژه در بخش‌های روش‌شناسی نتایج و بحث نهایت دقت را در اجتناب از کپی‌برداری مستقیم به کار گیرند و هرگونه استفاده از منابع دیگر را با ارجاع‌دهی کامل و دقیق همراه سازند. استفاده منظم از ابزارهای همانندجویی در مراحل مختلف نگارش می‌تواند به دانشجویان کمک کند تا پیش از ارسال نهایی بخش‌های نیازمند بازنگری را شناسایی و اصلاح نمایند تا پایان‌نامه آن‌ها مطابق با استانداردهای بالای دانشگاه تهران باشد.
چند درصد همانندجویی قابل قبول است؟
درصد قابل قبول بسته به نوع سند (مقاله پایان‌نامه پروپوزال) و سیاست‌های دانشگاه یا نشریه متفاوت است اما معمولاً برای مقالات پژوهشی 10-20% و برای پایان‌نامه‌ها حدود 15-25% است.
آیا درصد مشابهت بالا همیشه به معنای سرقت ادبی است؟
خیر لزوماً اینطور نیست. درصد مشابهت بالا می‌تواند شامل نقل‌قول‌های مستقیم با ارجاع صحیح یا استفاده از اصطلاحات استاندارد باشد. سرقت ادبی زمانی رخ می‌دهد که محتوا بدون ارجاع مناسب استفاده شود.
برای پروپوزال‌ها درصد مجاز مشابهت چقدر است؟
معمولاً درصد مجاز همانندجویی برای پروپوزال‌ها پایین‌تر از سایر اسناد علمی است چرا که باید نشان‌دهنده ایده نوآورانه باشد. این درصد اغلب کمتر از 15 درصد و در بسیاری موارد زیر 10 درصد است.
همانندجویی پایان نامه باید چند درصد باشد؟
درصد مجاز همانندجویی پایان‌نامه بسته به دانشگاه و مقطع تحصیلی متفاوت است. برای کارشناسی ارشد معمولاً کمتر از 20-25% و برای دکتری به دلیل تأکید بر اصالت اغلب کمتر از 15% و در دانشگاه‌های معتبر مانند تهران زیر 10% است.
چرا درصد مشابهت در مقاطع دکتری پایین‌تر است؟
در مقطع دکتری انتظار می‌رود پژوهش کاملاً نوآورانه و اصیل باشد و سهم قابل توجهی در دانش ایجاد کند. بنابراین برای اطمینان از اصالت بالا و جلوگیری از تکرار درصد مشابهت مجاز در این مقطع پایین‌تر تعیین می‌شود.
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "درصد همانندجویی دانشگاه تهران" هستید؟ با کلیک بر روی عمومی, کسب و کار ایرانی، به دنبال مطالب مرتبط با این موضوع هستید؟ با کلیک بر روی دسته بندی های مرتبط، محتواهای دیگری را کشف کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "درصد همانندجویی دانشگاه تهران"، کلیک کنید.